«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Δευτέρα 30 Ιουλίου 2012

Με τα μάτια κλειστά...

Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι...
Κλείνω τα μάτια και αναρωτιέμαι...
Τι έγινε και άλλαξαν όλα έτσι ξαφνικά;
Έκανα κάτι;
Φταίω κάπου εγώ;
Έχω απορίες οι οποίες φαίνεται πως θα μείνουν άλυτες...
Οι απορίες μου ξεκινούν με τη λέξη "γιατί"...
Γιατί έγινε η κατάσταση έτσι;
Γιατί αντιμετώπισα τέτοια συμπεριφορά;
Σκέφτομαι και ξανασκέφτομαι...
Τα βράδια είναι ό,τι χειρότερο...
Εκείνες τις ώρες σου έρχονται όλα στο μυαλό...
Είναι οι ώρες που η μελαγχολία επικρατεί και τα δάκρυα πέφτουν βαριά πάνω στα μάγουλά σου...
Και αναρωτιέσαι ξανά...Γιατί;
Είναι άδικο διάφορα πράγματα να τελειώνουν απότομα και ο λόγος να μη σε καλύβει!!
Να θέλεις να εκραγείς και ο τόπος να μη σ΄αφήνει...
Αλλά οι μέρες οι φωτεινές είναι οι καλύτερες...
Ως δια μαγείας εξαφανίζεται η στεναχώρια και χαμογελάς κάτω απ' τον ήλιο που λάμπει!!! :D
Όλα φαίνονται αισιόδοξα...
Τη νύχτα όμως βυθίζεσαι πάλι...:/
Και ξανά απ' την αρχή!!!!
Μέχρι που σκέφτεσαι ότι θα περάσει κ αυτό...Πόσο να κρατήσει πια;;;



Καλό σας βράδυ!:*
Giwta Ar...


6 σχόλια: