«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Τρίτη 21 Αυγούστου 2012

Tώρα αυτό πως να στο πω...

Βαδίζω τυφλά με λέξεις κεριά...
Αφήνω ν' ακουστεί η ομορφιά στη σιωπή...
Φροντίζω να πέφτω..αργά..
Μου λείπεις γιατί...
Σε θέλω γιατί...
Με κάνεις να τρέμω από φόβο μη σε χάσω...
πριν σε ξεπεράσω...

Μα είσαι δικιά μου και πάντα θα είσαι...
Κι ας είσαι κοντά μου και ας μην είσαι...
Ψάχνω τρόπο μες στα όνειρα μου...
Λίγο πριν σε χάσω να σε φέρω κοντά μου...
Να σου δείξω, πως τα 'χω χαμένα!...
Για να σε σώσω, να σωθώ από 'μένα!

Βαδίζω απαλά με λέξεις κλειδιά...
Σφραγίζουν πόρτες, κλειδώνουν γερά..
Θωρώ το πρόσωπό σου να γελά!
Μου λείπεις γιατί...
Σε θέλω γιατί...
Είναι πικρό να πίνεις τα δάκρυα σου...
Τώρα ξεκουράσου!

Μα είσαι δικιά μου και πάντα θα είσαι...
Κι ας είσαι κοντά μου και ας μην είσαι..
Ψάχνω τρόπο μες στα όνειρά μου...
Λίγο πριν σε χάσω να σε φέρω κοντά μου...
Να σου δείξω, πώς τα 'χω χαμένα!...
Για να σε σώσω, να σε σώσω από 'μένα...
Πως να σε σώσω από μένα...;










6 σχόλια: