«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Σάββατο 21 Δεκεμβρίου 2013

Απαιτήσεις #1



 ΠΡΟΣΟΧΗ!   Η ανάρτηση αυτή δεν επιζητά σχόλια ούτε τις ζητωκραυγές σας αγαπητοί bloggers. Απλά αφιερώνεται σε δύο φίλες καλές που τις είδαμε στην προηγούμενη ανάρτηση και είχαν παράπονο ότι έγραψα πολύ λίγα γι' αυτές. Οπότε εκ των προτέρων αν δε νιώθετε έτοιμοι να συνεχίσετε την ανάγνωση απλά φύγετε και ξανά ελάτε στην επόμενη της οποίας το θέμα φαντάζομαι θα είναι πιο... πιο βρε παιδί μου!



  •  ΜΑΡΙΑ:  Ένα όνομα, χίλιες εικόνες. Κυριολεκτικά χίλιες εικόνες! Στο κινητό μου είναι --> 1 φωτογραφία εγώ τρεις η Μαρία, μία φωτογραφία άσχετη πέντε η Μαρία συνήθως με παρέα (και με εμένα φυσικά) κ.ο.κ. Αλλά δεν είναι νάρκισσος (όπως είναι ο ήρωας του Παπαδιαμάντη, σωστά;) {Ρε Μαρία δεν ξέρω τι να γράψω, αγχώθηκα!} Λοιπόν λοιπόν.. Θα γράψω την αλήθεια. Είναι μία γλυκιά κοπέλα, πανέμορφη (θέλω να πληρωθώ γι' αυτό), ξέρει να μιλάει, μπορείς να συνεννοηθείς μαζί της, να κλάψετε παρέα, να σκάσετε στα γέλια και τα λοιπά.


Μ' αυτή τη μούρη ξεκίνησε πέρυσι...


Με την ίδια συνεχίζει και φέτος. Αλλά δεν πειράζει, είναι καλό παιδί.
Εντάξει, Μαρία είσαι γυναικάρα!
Γιατρικό σε όλα της τα βάσανα είναι το shopping therapy. Φέτος που δεν έχει και πολύ χρόνο φοβάμαι μη μας πάθει τίποτα. Αλλά γιορτές έρχονται. Να μην πάρουμε καινούρια ρούχα για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά; Να πάρουμε!
Επίσης, Μαράκι θα περάσουμε! Έχουμε πει.. η προσπάθεια ανταμείβεται. Όχι απογοήτευση, όχι κατήφεια. Λίγη αυτοπεποίθηση και keep going. Όλοι δίπλα σου είμαστε. Μία χρονιά δεν καθορίζει όλη μας τη ζωή. Ούτε βέβαια και το τι θα σπουδάσουμε. Στο τέλος θα ασχοληθείς μ' αυτό που θέλεις. Είμαι σίγουρη! Εγώ πιστεύω σε 'σένα. Το μόνο που μένει είναι να πιστέψεις κι εσύ στον ίδιο σου τον εαυτό. Και στο κάτω κάτω, έχεις δίπλα σου ανθρώπους που σ' αγαπούν (βάλε κι εμένα μέσα σ' αυτούς). Έτσι θα σ' αφήσουν; Είσαι πιεσμένη τώρα και λογικό είναι πολλές φορές να τα βλέπεις όλα μαύρα. Ξέρεις τι μου είπε ένας καθηγητής μου; "Διδάσκω τόσα χρόνια και έχω δει πολλά είδη μαθητών. Όσοι έκαναν αξιοσημείωτη προσπάθεια όλη τη χρονιά αλλά δεν είχαν αυτοπεποίθηση, δεν έγραψαν καλά!". Τι έγινε; Θα παραμερίσουμε την αυτοπεποίθησή μας πηγαίνοντας με το σκεπτικό ότι δε θα γράψουμε; Προσπαθείς κι αυτό φαίνεται. Θέλω να σε βλέπω όπως τότε που είχες μιλήσει με την ξαδέρφη σου. Χαμογελαστή λέγοντας πως θα τα καταφέρεις. Γιατί ΘΑ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙΣ! Αρκεί να έχεις το κεφάλι ψηλά.
Και για να αλλάξουμε κλίμα.. ακούω Μποφίλιου και σε σκέφτομαι καλή μου. Έτσι για να μαθαίνεις..
Δεν ξέρω και ποιο να σου αφιερώσω. Εντάξει τα περισσότερα είναι καταθλιπτικά, αλλά είναι ωραία καταθλιπτικά, έτσι; Μην απαντήσεις.. έτσι είναι!
 http://www.youtube.com/watch?v=7XV79Pd35c8  Έλα κοντά, πάμε ξανά, ΜΑΖΙ!   {Αυτά τα λόγια κράτα μόνο:*}




  • ΕΦΗ:  Καμία ελπίδα με την Έφη. Μας φτάνει να κοιταχτούμε στα μάτια και γελάμε. Συναντιόμαστε τυχαία στο λεωφορείο γελάμε. Συναντιόμαστε τυχαία στο δρόμο πάλι γελάμε. Έτσι, χωρίς λόγο!Λοιπόν.. είναι η πιο σοβαρή από την παρέα. Δε λέει τίποτα, δε μαλώνει με κανέναν, είναι χαλαρή. Η καλύτερη απ' όλες. Έχει μέτρο σε όλα της. Προσέχει σε ποιον θα πει τα προσωπικά της και τα έχει καλά με όλους. Κάτσε να δούμε τι υλικό υπάρχει για την Έφη.. (μουαχαχαχαχα)


Η Έφη είναι αυτή με τα μαύρα.
Πολύ μου την έχεις σπάσει εσύ! Ούτε μία φωτογραφία (σε καλή κατάσταση) που να είσαι μόνη σου δεν έχω! Ούτε στο προφίλ σου δεν είσαι μόνη. Μα αν είναι δυνατόν. Τέλος πάντων, το προσπερνάω αυτό το τυχαίο γεγονός. Από το 2014 έχει να γίνειιιιιι....ουυυυυυ
Λοιπόν... έχουμε και λέμε. Δεν έχουμε και λέμε. Δεν ξέρω τι να γράψω... Μα είναι δύσκολη η αφιέρωση που με βάλατε να κάνω...:'(
Τέλος πάντων.. Έφη.. του χρόνου θα είμαστε φοιτήτριες. Μονάχα αυτό να συλλογίζεσαι και να βάζεις τα δυνατά σου για το καλύτερο. Κάνε εικόνα! Εσύ Ρέθυμνο, εγώ Σαλόνικα και θα πηγαινοερχόμαστε! (εκτός κι αν δε με θέλεις). Θα είμαστε φ-ο-ι-τ-ή-τ-ρ-ι-ε-ς!!! Οπότε μη λες βλακείες "αν βγάλω 13.000" και άλλα τέτοια κουλά. Πες "εγώ θα γράψω καλά ο κόσμος να χαλάσει" και θα γράψεις, κόβω το λαιμό μου με όλα τα υπέροχα μαλλιά μου!
Μην υποτιμάς τον εαυτό σου όταν μπορείς να κάνεις τόσα πολλά! Γιατί μπορείς! (δες:   http://www.youtube.com/watch?v=EW_CBaBEOvQ )
Τι άλλο να γράψω; Ελπίζω να ξέρεις πως σου έχω αδυναμία. Και όχι μόνο σε 'σένα αλλά και στην  από πάνω και στην Άννα που έφυγε το τούβλο ( <3 ) και μας λείπει.
{ Ωστόσο σκέψου! Φέτος συναντιόμαστε παντού τυχαία. Πέρυσι πριν πάμε την πρώτη μέρα στο φροντιστήριο συναντιόμασταν συνέχεια στο δρόμο.. χαχαχαχα τι συμβαίνει;}





Δεν κάνω άλλες αφιερώσεις.. Κουράστηκα βρε αδερφέ! Είναι δύσκολη η δουλειά του να είσαι καλή, ταπεινή, όμορφη μα πάνω απ' όλα μετριόφρων συγγραφέας. Αχ, τι τραβάμε κι εμείς τα ταλέντα!



Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**


Υ.Γ.1 Κορίτσια, αν δεν είστε ευχαριστημένες.. φροντίστε να γίνετε! Εγώ αφιέρωση ξανά δεν κάνω. Είναι δύσκολη υπόθεση! (Μπορείτε απλά να κάνετε ένα πανό για μένα που να γράφει "Γιώτα είσαι υπέροχη και σ' αγαπάμε!".. εντάξει, να μη σας περιορίσω. Μπορείτε να γράψετε ό,τι θέλετε :D ) 

Υ.Γ.2 Μαρία κουφάλα γύρνα από το Ρέθυμνο! Που καθόμαστε εμείς εδώ και ξεροσταλιάζουμε! Αν βγεις, πιες ένα ποτηράκι στην υγειά μου!

Υ.Γ.3 Έφη, σου αφιερώνω το τραγούδι "για τον ίδιο άνθρωπο μιλάμε" 
          Μη μου συγκινηθείς!




Κυριακή 15 Δεκεμβρίου 2013

Η μεγάλη επιστροφή!


Σαν ψέμματα μου φαίνεται ότι γράφω μετά από ένα μήνα και. Δεν είχα υπολογιστή, αλλά και να είχα δε θα έγραφα. Είχαν μαζευτεί όλα τα διαγωνίσματα μαζί. Κάθε μέρα έγραφα και κάτι. Στο φροντιστήριο τις Κυριακές, στο σχολείο τις καθημερινές. Ευτυχώς τα πήγα καλά (για το φροντιστήριο μιλάω τώρα.) Μόνο στην Ιστορία δεν είμαι ευχαριστημένη. Αλλά εντάξει.. με τις επαναλήψεις θα ξεπεράσω το 83/100 (έτσι το λέω για να μην αγχώνομαι!)
Την Πέμπτη που μας πέρασε οι καθηγητές είχαν εκλογές, με αποτέλεσμα να μην κάνουμε σχολείο, και αφού την Τετάρτη δεν είχα φροντιστήριο είπα "θα γράψω!". Πάω να ανοίξω τον υπολογιστή (τον οποίο παρεπιπτόντως είχαμε φτιάξει) και δεν έκανε καλή επαφή το πληκτρολόγιο με την κεντρική μονάδα. Δράμα! Και σκέφτομαι "άντε να δω τώρα πότε θα γράψω". Πήρα εχτές πληκτρολόγιο και αφού σήμερα έγραψα το τελευταίο μάθημα, επέστρεψα!!! :')
Όμως δεν σας άφησα παραπονεμένους. Όποτε μου δινόταν η ευκαιρία σας σχολίαζα. Και ευτυχώς που υπάρχετε όλοι εσείς οι fellow bloggers για να περνάει λίγο η ώρα.  Διότι μετά από ένα οχτάωρο με Λατινικά δεν παλεύεται η κατάσταση.
Τέλος πάντων, τελευταία το έριξα πολύ στην κλάψα και με αντιπάθησα μέχρι κι εγώ. Είμαι πιο σημαντική απ' αυτόν για να του δίνω σημασία αυτή την περίοδο.
Έχω πολλά να γράψω και δεν ξέρω από που ν' αρχίσω.
Ένα Σάββατο πριν ένα μήνα περίπου που δεν είχαμε τη Δευτέρα σχολείο, βγήκαμε με τα κορίτσια από το φροντιστήριο!!! Μαρία, Νίκη, Έφη, Άννα και εγώ φυσικά. Συγκεκριμένα από τις 9/11 έχω να βγω και να διασκεδάσω για τα καλά. Αμάν πια αυτές οι Πανελλήνιες!
Παρακάτω είναι τα πειστήρια για αυτή μας την έξοδο! Άντε, να γελάσετε!

(Από αριστερά: εγώ, η Μαρία, η Νίκη)


(Η Άννα η μπεκρού)


(Η Μαρία και η Έφη)


Όπως βλέπετε δεν ήμαστε και σε πολύ καλή κατάσταση. Αλλά πότε θα ξαναβγαίναμε; Έλειπε βέβαια η Σοφία...
Αξέχαστες ατάκες βέβαια εκείνη τη βραδιά..  "στη Νίκη την ψηλή και την Άννα την κοντή" χαχαχαα
Είναι φορές που θυμάμαι αυτή τη βραδιά και κάθομαι και γελάω μόνη μου!

Στις 23 Νοεμβρίου είχε γενέθλια η κυρία Πόπη που μας κάνει Λατινικά και Γνωστό. Και της κάναμε έκπληξη! Είναι έγκυος στο δεύτερο παιδάκι της όποτε να της ευχηθώ κι από εδώ πρώτον, καλή εγκυμοσύνη (μη μας φύγει λίγο πριν τις Πανελλήνιες. Εγώ σε ποιον άλλο καθηγητή θα λέω τις απορίες μου;) και δεύτερον, καλή λευτεριά! :D





Πάμε σε άλλο θέμα τώρα. Η Ε. είχε γενέθλια και της κάναμε έκπληξη κι αυτηνής. (το έχουμε παρακάνει πια με αυτές τις εκπλήξεις). Το πρωί πρωί με τη δροσούλα, λίγο πριν πάμε σχολείο!

Δεν είναι τούρτα αλλά κι αυτό κάνει τη δουλειά του!


Και τώρα είμαι σε ένα μεγάλο δίλημμα! Καθώς πήγαινα μια μέρα στο φροντιστήριο, είδα αυτή την αφίσα:


Έρχεται ο Μαρκόπουλος και.... δείτε ποιοι θα είναι μαζί του. Όχι, δείτε! Η Νατάσσα <3
Σκέφτομαι όμως ότι 99% θα έρθει το καλοκαίρι οπότε... μεταξύ μας, είναι ακριβό το εισιτήριο. Όχι ότι δε θα το αξίζει η συναυλία, αλλά για το δικό budget.. λέω να πάω να αγοράσω καλύτερα ρούχα για τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά. Μιας και ανέφερα τη Μποφίλιου ας βάλω και ένα τραγούδι!





Όχι τίποτ' άλλο μα δείτε ποια πήγε να παρακολουθήσει τη Μποφίλιου. Γιατί ακούω τελευταία διάφορα που δε μ' αρέσουν.


~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~




Λοιπόν... η γλυκιά μου Lysippe ( http://on-the-up-and-up.blogspot.gr/ ) πριν ένα μήνα περίπου με προκάλεσε να εξομολογηθώ το top 10 down μου. Πάμε στους κανόνες για να καταλάβετε!

- Γράφουμε τα 10 πράγματα που αν κάποιος άντρας έκανε δε θα τον βάζαμε ποτέ στη ζωή μας.
- Καλούμε 10 φίλες να μολογήσουν το δικό τους Τop 10  Down (thumbs down).
- Μεταφέρουμε το παιχνίδι με την εικόνα του
- Aναφέρουμε ποιος μας έδωσε πάσα.


Άντε να ξεκινήσουμε!

1. Ο μυρωδιάς.

Τι εννοώ; Αυτός που βγάζει οποιεσδήποτε μυρωδιές. Από την ιδρωτίλα στη μασχάλη μέχρι το υπερβολικό άρωμα. Και το χειρότερο είναι να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση και να θέλει να σε αγκαλιάσει κιόλας. Πήγαινε φίλε μου να πλυθείς πρώτα και μετά τα ξαναλέμε. Α! Άλλαξε και παντελόνι!


2. Ο ατακάκιας.

Τι εννοώ πάλι; 
Πρόκειται γι' αυτόν που προσπαθεί να σε ρίξει με άνοστες και χιλιοειπωμένες ατάκες ή με δικές του, καινούριες! Από την ατάκα "ζαχαροπλάστης ήταν ο πατέρας σου;" μέχρι το fail που μου έχουν πει "κοπελιά είσαι κοινωνική;" Καθόλου όμως!


3. Ο εγωκεντρικός.

Μιλάει συνέχεια για τον εαυτό του και μόλις πας να αρθρώσεις λέξη τσουπ.. το θέμα γυρνάει πάλι σ' αυτόν!


4. Ο "αλλού κοιτάς"

Αναφέρομαι φυσικά σ' αυτόν που ενώ έχετε βγει κοιτάζει όλο το γυναικείο πληθυσμό που υπάρχει τριγύρω. Εσύ στην αρχή ήσουν όμορφη, "καύλα" όπως λένε σήμερα οι νέοι (:Ρ) αλλά βλέπεις η άλλη που έχει βγάλει το μπουτάκι έξω είναι πιο ελκυστική. Σ' αυτή την κατηγορία ας συμπεριληφθεί επίσης αυτός που τα πηγαίνει καλά με όλες τις γυναίκες. Τι να τον κάνω; Αν θέλει, ας τα πηγαίνει καλά μ' εμένα μόνο.


5. Ο άντρας-καθρέπτης.

Είναι αυτός που δεν έχει αφήσει τρίχα για τρίχα στο κορμί του. Σε σημείο δηλαδή το στήθος σου να έχει πιο πολλές τρίχες από το δικό του.


6. Ο βαρετός.

Αυτός που δεν έχει κρίση. Οι συζητήσεις μαζί του είναι ανιαρές. Αν δε μπορείς να με κάνεις να κρέμομαι απ' τα χείλη σου όταν μιλάς, τι να σε κάνω;


7. Ο Ευαίσθητος.

Αυτός που δεν κοιμήθηκε επειδή έβλεπε ένα νυχτολούλουδο. Κλαίει κάθε φορά που βλέπει Τιτανικό και τα κάνει πάνω του όταν βλέπει θρίλερ. Αυτά είναι γυναικεία χαρακτηριστικά φίλε μου! Δε θα σε παρηγορούμε συνέχεια.


8. Ο αδιάφορος.

Αναφέρομαι σ' εκείνον που ακούει ότι θα βγεις με κάποιον και δεν κουνάει ούτε βλέφαρο. Πρόκειται γι' αυτόν που του πετάς υπονοούμενα και είτε δεν τα πιάνει είτε περιμένει την κατάλληλη ευκαιρία. 
Και λίγη ζήλια δε βλάπτει! Όχι σε υπερβολικό βαθμό βέβαια!


9. Ο άλλα 'ντ΄άλλα της Παρασκευής το γάλα.

Είναι ο άντρας που κάνει τρελούς συνδυασμούς ρούχων. Από τα χειρότερα είναι τζιν, κίτρινη φωσφοριζέ μπλούζα με ίδια αθλητικά και ασημί αλυσίδα στο λαιμό γιατί είναι και μοντέλο. Πληροφοριακά αγόρια, αυτό δε λέγεται στυλ. Λέγεται "ήρθαν οι απόκριες και ντύθηκα πυγολαμπίδα".


10. Τα λαδωμένα χέρια.

Το ξέρω, είμαι ιδιότροπη αλλά δεν μπορώ να κάθεται ο άλλος απέναντι μου, να έχει πιάσει το αρνί και να του έχει αλλάξει τα φώτα. Δεν αντιλέγω να πιάσει το κρέας με το χέρι, αλλά τουλάχιστον να μην πασαλειφτεί σε όλο του το πρόσωπο. Με ανακατεύει!


Αφού τέλειωσα πρέπει να βάλω τη φωτογραφία.........


Τι βλέπουν τα όμορφα ανήλικα μάτια μου; Α πα πα πα
Δεν το δίνω σε κανένα, εξάλλου οι περισσότερες έχουν παίξει. Όποια όμως θέλει.. ορίστε!!



~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Πάμε τώρα σε ένα βραβείο που μου χάρισε η γλυκιά μου Βασιλική από το   http://basilikis-art.blogspot.gr/
και την ευχαριστώ πάρα πολύ που με σκέφτηκε!


(το βραβείο δημιουργήθηκε από το


Οι κανόνες είναι οι εξής:
  • Στην αρχή της ανάρτησης σου πες μας από ποιον έλαβες το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς το blog του!
  • Επ! μην βαριέσαι ! Απάντησε σε όλες τις ερωτήσεις ...
  • Οι έξι ερωτήσεις είναι πάντοτε ίδιες, ενώ η έβδομη συντάσσεται από τον unpaixtable και απευθύνεται στους επόμενους
  • Πρότεινε πέντε άτομα για να λάβουν το βραβείο και βάλε σύνδεσμο προς τα ιστολόγια τους.
  • Στο τέλος του post απηύθυνε την πιο unpaixtable ερώτηση σου...στους bloggers που προτείνεις!
  • Και μην ξεχνάς  κάτω από την εικόνα με το σήμα του βραβείου βάλε link που οδηγεί στην ανάρτηση (http://www.all4blogs.gr/arthra/unpaixtable-blogger-award) Όταν το κάνεις... give a shout to all4blogs διότι θα σε προσθέσει στην λίστα με τους συμμετέχοντες (link back)


Πάμε λοιπόν:

1. intro(Όνομα, Τοποθεσία, Ζώδιο, Blog Platform)

Με λένε Γιώτα, ζω στο Ηράκλειο της Κρήτης, είμαι Λέων με ωροσκόπο Καρκίνο (περιττό το τελευταίο) και χρησιμοποιώ τον blogger.


2. Ποιο είναι το motto του μπλογκ σου; Αν δεν έχεις σκέψου ένα τώρα!

Motto; Ξέρω 'γώ; Θα γράψω ένα που είχα διαβάσει και μου άρεσε πολύ: Ακολούθα τα όνειρά σου, αυτά ξέρουν το δρόμο!


3. Αν το μπλογκινγ ήταν παιδικό παιχνίδι, ποιο θα ήταν και γιατί;

Το παζλ θα έλεγα. Κάθε blogger αποτελεί ένα κομμάτι του πάζλ. Αν τα κομμάτια ενωθούν γίνονται θαύματα!


4. Όταν γίνω διάσημος blogger θα..... (συμπλήρωσε τη φράση)

θα σταματήσω να τρώω σοκολάτες! Το οποίο σημαίνει ότι δε θα γίνω!


5. Κάνε φίρμα τη λιγότερο δημοφιλή ανάρτησή σου.

Δε λέω ποια είναι διότι για να μην έγινε πρώτο όνομα σημαίνει πως δεν έπρεπε να γίνει. Ας την αφήσουμε λοιπόν στα αζήτητα.


6. Ποια κατηγορία ιστολογίων θα ήθελες να αφανίσεις από την blog-όσφαιρα και γιατί;

Καμία κατηγορία ιστολογίων δε θα ήθελα να αφανιστεί. Για να υπάρχει σημαίνει πως υπάρχουν άνθρωποι που ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους θέματα.


7. Η έβδομη ερώτηση ανήκει πάντοτε σε αυτόν που παραλαμβάνει το βραβείο και συνεχίζει την αλυσίδα: Τι δώρο θα ήθελες να σου φέρει ο Αη Βασίλης;

Αυτή την περίοδο θέλω μόνο δύναμη για να τη βγάλω μέχρι το Μάιο. 



Η δική μου ερώτηση είναι: Ποια είναι η αντίληψή σου για τη ζωή;

Και πάλι δεν δίνω αυτό το βραβείο σε συγκεκριμένα άτομα γιατί όλοι οι bloggers ανεξαιρέτως το αξίζουν. Οπότε όλοι είναι καλοδεχούμενοι.







Επειδή μάλλον δε θα τα πούμε μέχρι το τέλος του μήνα, καλά Χριστούγεννα να έχετε όλοι και να περάσετε υπέροχα!!!!





Giwta Ar...:**






Παρασκευή 1 Νοεμβρίου 2013

*Όλα τα ΝΑΙ του κόσμου*


(Άρνηση δε δέχομαι, άρνηση αβάσταχτη!)


Ναι στην αγάπη
Ναι στην ειλικρίνεια
Ναι στα χαμόγελα
Ναι στις πράξεις
Ναι στις σιωπές..


(Θέλω για πάντα να χρειαστεί!)


Ναι στον έρωτα
Ναι στα ενωμένα χέρια
Ναι στα χείλη
Ναι στα χάδια
Ναι στις αγκαλιές..

(Δίνω την ψυχή σα να είν' απλό δώρο!)

Ναι στο "σ' αγαπώ"
Ναι στο "σε θέλω"
Ναι στην ευτυχία
Ναι στα όνειρα
Ναι στο μέλλον...


(Πια με ρούχα στενά μην ντυθείς, μόνο με της καρδιάς και της ψυχής!)


Ναι στον αυθορμητισμό
Ναι στο θάρρος
Ναι στο χτυποκάρδι
Ναι στις όμορφες μελωδίες
Ναι στο χορό κάτω απ' τη βροχή...



(Ό,τι με δύναμη λαχταρίσεις, αυτό πίστεψε με, κάποτε, κάπως θα το συναντήσεις)


Ναι στα φωτεινά μάτια
Ναι στην αλήθεια
Ναι στα παιδιά ~γκούχου γκούχου~ της πάλης που έχουν ωραίες πλάτες



Ναι στο ανεκπλήρωτο
Ναι στην προθυμία..



(Με σένα βλέπω τη ζωή σαν ακατάπαυστη γιορτή!)

Ναι στο ΜΑΖΙ
Ναι σε όλα τα ΝΑΙ μας!!!



Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**





Σάββατο 26 Οκτωβρίου 2013

Στο άγνωστο*


Πέτυχα τυχαία στις ειδήσεις να μιλούν για μία παράσταση που "αναστήθηκε" μετά από πολλά χρόνια! Αναφέρομαι στην παράσταση "Η γειτονιά των αγγέλων" που αναβιώνει μετά από πολλά χρόνια στο θέατρο Κοτοπούλη του Εθνικού Θεάτρου με πρωταγωνιστές το Νίκο Ψαρρά, τη Μαρίνα Ασλάνογλου, τον Ταξιάρχη Χάνο και άλλους αξιόλογους ηθοποιούς. Δεν ξέρω κατά πόσο το θέμα της παράστασης είναι καλό ή κατά πόσο έχει βγει ένα καλό αποτέλεσμα. Δεν προτείνω σε κανένα που μένει στην Αθήνα να πάει να τη δει, από τη στιγμή  που εγώ η ίδια δεν την έχω παρακολουθήσει.
Απλά με απασχολεί το μέλλον μου, είμαι ανήσυχη γι' αυτό και η παραπάνω είδηση μου έφερε πάλι τα ίδια στο μυαλό.
Το συγκεκριμένο κείμενο πάει ως απάντηση σε μια καλή φίλη που πριν λίγες μέρες μου είπε κάτι, αλλά προτίμησα να μην απαντήσω εκείνη τη στιγμή. Αντιθέτως, έκατσα και σκέφτηκα!
Έχω αποφασίσει τι θέλω να κάνω, τι θέλω να γίνω, ποιο επάγγελμα θέλω να ακολουθήσω. Δεν είμαι της άποψης ότι πρέπει να έχεις ένα ισχυρό πτυχίο, όπως Νομικής, Ψυχολογίας, Οικονομικών, και έπειτα να κάνεις -ίσως- αυτό που πραγματικά θέλεις. Στις μέρες μας, τι σημασία έχει πραγματικά να έχεις ένα τέτοιο πτυχίο; Πόσοι δικηγόροι αλήθεια δεν είναι άνεργοι; Πλέον τα παιδιά βλέπουν ότι σπουδάζοντας Παιδαγωγικά ή Φιλολογία δε θα βρουν στο μέλλον εύκολα εργασία. Τελικά στρέφονται σε επαγγέλματα όπως είναι αυτά του ψυχολόγου, του οικονομολόγου ή ακόμη και του δικηγόρου. Δεν αναφέρομαι σαφώς σ' αυτούς που πραγματικά το θέλουν. Αλλά φέτος ακούω τόσους συμμαθητές και φίλους μου να θέλουν να περάσουν Ψυχολογία. Εντάξει, πολλοί το θέλουν. Αλλά ποιος εγγυάται τη σύντομη επαγγελματική τους αποκατάσταση; Φυσικά και δεν πρόκειται για δημόσιο που μόνο με διαγωνισμούς ΑΣΕΠ μπαίνεις. Οπότε λες "θα βρω πιο εύκολα". Συμφωνώ!
Επίσης συμφωνώ στο ότι το επάγγελμα που θέλω να ακολουθήσω είναι τελείως φλου. Ναι, από την Πέμπτη Δημοτικού ήθελα να το κάνω αυτό. Οι γονείς μου στην αρχή μου είπαν "θα σου περάσει". Το αποδέχτηκα, αλλά πάντα κάτι με έτρωγε. Το σκεφτόμουν συχνά. Είδα ότι με τον πέρασμα των χρόνων δε μου περνούσε. Πέρυσι έλεγα "ίσως Φιλολογία, ίσως Οικονομικά, ίσως, ίσως, ίσως..". Με είχε ρωτήσει κάποιος τι πραγματικά θέλω να γίνω και του απάντησα. Ένας από τους δικούς μου ανθρώπους μου είπε ότι θα φάω τα μούτρα μου, αργότερα βέβαια μου εξήγησε ότι δεν το εννοούσε έτσι όπως το εξέλαβα.
Είναι δύσκολη για 'μένα η απόφαση που παίρνω. Δεν ξύπνησα μία ωραία πρωία και είπα "να τι θα κάνω στην υπόλοιπη ζωή μου". Απλά θέλω να έχω δίπλα μου ανθρώπους  να μου πουν "Ναι, κάν' το" όπως θα μου το έλεγαν αν αποφάσιζα να σπουδάσω λ.χ. Ψυχολογία. Τα "αλλά" δε με ενδιαφέρουν. Τα ξέρω καλύτερα απ' όλους. Απλά πιστεύω ότι "τρικλοποδιά" βάζεις στον εαυτό σου όταν σπουδάζεις κάτι που δε σ' αρέσει πραγματικά. Πιθανότατα βέβαια να αρχίσεις να ενδιαφέρεσαι γι' αυτό στη διάρκεια των σπουδών σου. Με ξέρω αρκετά καλά για να μπορώ να αντιληφθώ κάποια πράγματα. Αν σπουδάσω κάτι διαφορετικό, αυτό που πραγματικά θέλω δε θα το κάνω έπειτα. Ούτε με μεταπτυχιακά, ούτε με τίποτα. Αυτό δε "μαθαίνεται" έτσι. Είναι σα να μου δίνεται μία ευκαιρία τώρα και να λέω "θα τη βάλω στην ντουλάπα και θα τη χρησιμοποιήσω μετά από τέσσερα χρόνια". Οι ευκαιρίες δεν είναι αθάνατες. Αν σου δοθούν τώρα και δεν τις χρησιμοποιήσεις, δε θα σε περιμένουν.
Και για το μέλλον μου είμαι πρωτόγνωρα αισιόδοξη. Διάβασα πρόσφατα τη φράση "ακολούθα τα όνειρά σου, αυτά ξέρουν το δρόμο" και αποφάσισα να την κάνω motto μου.
Και τέλος πάντων, ποιος είπε ότι θα επιτύχω σ' αυτό που θέλω να κάνω; Μπορεί να μην έχω ταλέντο, μπορεί να μη μου ανοιχτούν πόρτες, μπορεί να μετανιώσω για την επιλογή μου και στην τελική να μην το κυνηγήσω. Καλύτερα να το κάνω τώρα κι ας το μετανιώσω αργότερα, παρά να μείνω με απωθημένα. Ποιος λέει ότι το μέλλον μας καθορίζεται από το τι θα σπουδάσουμε; Τόσοι και τόσοι παράτησαν τις σπουδές τους για να κάνουν αυτό που ήθελαν.
Και δεν το κρύβω πως αν έμενα στην Αθήνα ή στη Θεσσαλονίκη, θα σπούδαζα κάτι άλλο πρώτα και μετά... Αλλά μένω Κρήτη και είναι δύσκολα τα πράγματα.
Αυτό είναι το Plan A.  Αν δεν το πετύχω δεν πειράζει. Εντάξει, θα μου πεις "τέσσερα χρόνια σπουδές μάταια". Εδώ δε θα συμφωνήσω. Ακόμη κι αν δεν ασχοληθείς μ' αυτό που σπούδασες σίγουρα κάτι σου μένει για τη μετέπειτα ζωή σου.
Πιστεύω ότι πρέπει να έχουμε όχι μόνο Plan A, αλλά και Plan B, Plan C, Plan D και πάει λέγοντας.
Αν στεκόμασταν σε μία αποτυχία, αλίμονο μας! Δε θα υπήρχε λόγος να ζούμε!



Καλό βράδυ.. 
Giwta Ar.. :**

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

And the Oscar goes to...




Αχααα... Βραβεύτηκα! Και αυτή τη φορά επισήμως! (ξέρετε, κόκκινα χαλιά, σκηνή, μικρόφωνο..τέτοια!)
Το βραβείο λοιπόν λέγεται "Starz Blog Awards" και απ' ό,τι κατάλαβα το λαμβάνουν μόνο διασημότητες..
Επομένως ποιος άλλος θα μπορούσε να βραβευτεί εκτός από 'μένα; Εγώ που με βλέπει ο φακός και λιώνει; Που οι paparazzi δε μ' αφήνουν ούτε το σουβλάκι μου να φάω ήσυχα ήσυχα;
Τέλος πάντων, για να μη μακρηγορώ...
Πάμε στους κανόνες....

1. Αναφέρεις ποιος σου χάρισε το βραβείο.

Ποιος να μου το χάρισε;;;  Μα η Pink Angel ( http://pink-angel-911.blogspot.gr/) φυσικά! Ποιος άλλος;;
Να πω ένα ΜΕΓΑΛΟ "ευχαριστώ"! Σ' ευχαριστώ!! ♥♥♥
Δε γράφω άλλα γιατί είναι τόσο συγκινητική η στιγμή που θα με πάρουν τα ζουμιά..(έτσι δε γίνεται με όλους τους οσκαρούχους;;;)

2. Απαντάς στις παρακάτω ερωτήσεις (θα τις δείτε πιο κάτω, δεν τις γράφω τώρα.)

3. Δίνεις με τη σειρά σου το βραβείο σε 7 bloggers.



Ας ξεκινήσω λοιπόν....

i) Τι σε ενέπνευσε και τι σημαίνουν για 'σένα το όνομα του blog σου και το όνομα με το οποίο υπογράφεις τα κείμενά σου;

Το όνομα του blog για να πω την αλήθεια δεν ξέρω τι σημαίνει για 'μενα.. Απλά όταν το έφτιαχνα έπρεπε να το ονομάσω κάπως.. Βέβαια το υποσυνείδητό μου θα με οδήγησε προς τα εκεί. Οπότε φαντάζομαι ότι η λέξη "Εδέμ" συμβολίζει την ηρεμία, την γαλήνη που χρειάζομαι κάποιες στιγμές και γι' αυτό καταφεύγω εδώ! Για να ξεσπάω και να ηρεμώ γράφοντας. Είναι πολλές οι φορές που γράφω κάτι, αλλά δεν το δημοσιεύω γιατί σκέφτομαι πως όλα αυτά που με απασχολούν δεν ενδιαφέρουν τους άλλους. Η ανάγκη μου πάντως είναι να γράφω. Είτε εδώ, είτε στο ημερολόγιο μου (ναι, είμαι 17 χρόνων και γράφω ακόμα ημερολόγιο. Αυτά δεν έχουν ηλικία.) Προφορικά συχνά δεν εκφράζομαι όπως θέλω οπότε.. Καλύτερα μολύβι και χαρτί. Βέβαια ξέφυγα απ' το θέμα. Συνεχίζω...{η ανάλυση θα γίνει όπως ακριβώς γίνεται και στη Λογοτεχνία...χδ}
Η κτητική αντωνυμία "μου" δηλώνει πως αυτό το ιστολόγιο, αυτή η Εδέμ είναι δική μου, οπότε κάποιος που δε μ' έχει διαβάσει, μπορεί να καταλάβει πως ότι περιέχει αυτό το blog αφορά εμένα.
Τέλος, η λέξη "μικρή".. δεν έχω ανάλυση γι' αυτό.. Απ' το να είναι μεγάλος ο Παράδεισός μου, καλύτερα μικρός ώστε να χωράει μόνο εμένα και τους φίλους μου.

Πάμε τώρα στο όνομα με το οποίο υπογράφω... Καλά, δε θέλει και πολύ μυαλό! Giwta το μικρό μου όνομα, Ar τα αρχικά του επιθέτου μου. Το μόνο που σημαίνει για 'μένα αυτό το όνομα είναι.. δε σημαίνει κάτι. Μόνο ότι οι γονείς μου δε βρήκαν άλλο όνομα και επέλεξαν το Πα...ιώτα... Ποπο ανατρίχιασα!

ii) Αν δεν ήσουν άνθρωπος τι θα ήθελες να είσαι και γιατί;

Καλά, κάτι παρόμοιο προσπαθούσα να πείσω την κολλητή μου  να κάνουμε το καλοκαίρι σε μια σχετικά έρημη παραλία όση ώρα κάναμε ηλιοθεραπεία. Και καλά "Αν ήμουν κρασί θα ήμουν..., Αν ήμουν ζώο θα ήμουν..". Τελικά δεν την έπεισα {τι ξενέρωτη τσ τσ τσ (καρδουλίτσα)} και τα έλεγα μόνη μου.
Αν δεν ήμουν άνθρωπος λοιπόν, θα ήθελα να ήμουν... χμμ.. ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο, ίσως κλασικής λογοτεχνίας, για να με διαβάζουν χιλιάδες άνθρωποι και γιατί συνήθως τα βιβλία δεν τα κρίνεις απ' το εξώφυλλο. Αντιθέτως οι πιο πολλοί τα κρίνουν απ' το περιεχόμενο. Οπότε, επειδή δε συμβαίνει και πολύ συχνά με τους ανθρώπους, τι καλύτερο; Να με κρίνουν γι' αυτά που λέω και όχι γι΄αυτό που δείχνω.

iii)  Αν σε σταματούσαν στο δρόμο απ' το Blog Tv και σε ρωτούσαν "ποιο είναι το χαρακτηριστικό σου γνώρισμα, σύμφωνα με τα λεγόμενα των άλλων", τι θα απαντούσες; Ποιο είναι;

Χμ... Εδώ ζήτησα βοήθεια. Και την πήρα την απάντησή μου θριαμβευτικά! Λένε πως το χαρακτηριστικό μου γνώρισμα είναι ο αέρας μυστηρίου που αποπνέω..
Δεν σχολιάζω περαιτέρω..

iv) Ποιο στοιχείο βρίσκεις γοητευτικό και σε κάνει να συνεχίζεις να γράφεις;

Μ΄αρέσει πάρα πολύ να γράφω και το μόνο που με κάνει να συνεχίζω είναι το γεγονός ότι μπορώ να εκφράζομαι, είτε πιο ποιητικά (που λέει και η Χαρά) είτε με πιο πεζά και πιο αληθινά κείμενα! Απλά βρήκα μια διέξοδο μ' αυτό τον τρόπο, έτσι ώστε να ξέρουν όσα με προβληματίζουν, και δεν τα λέω σε φίλους και γονείς, κάποιοι άλλοι εκτός από 'μένα.

v) Ποια φωτογραφία θα βάζατε για τη ζωή;



Η ζωή για μένα είναι σαν μία σκηνή θεάτρου. Πότε λάμπει από τα φώτα και είναι γεμάτη ζωντάνια και δράση, και πότε είναι κενή περιμένοντας πάλι εμάς τους ανθρώπους να τη γεμίσουμε με το φυσικό μας φως. Όταν εμείς είμαστε χαρούμενοι, τότε ανάβει κι αυτή τα φώτα της!


vi) Αγαπημένη λέξη;

Χμ... δεν ξέρω.. "Αγάπη" θα έλεγα! Γιατί έχοντας αυτή, έχεις και όλα τ' άλλα ή τουλάχιστον μπορείς να ξεπεράσεις τα πάντα όσο σοβαρά και να είναι!!





Τώρα που απάντησα αναλυτικότατα, νομίζω, ήρθε η ώρα για τη βράβευση άλλων...
Δε βραβεύω ονομαστικά. Όποιος δει την ανάρτηση και του κάνει όρεξη, ορίστε! Μολών λαβέ!

Και θα κλείσω με ένα νέο τραγούδι της Μποφίλιου οι στίχοι του οποίου θυμίζουν παραμύθι για παιδιά! Έχω λατρέψει μουσική και στίχους. Αλλά αφού υπογράφουν Ευαγγελάτος-Σέμσης, δε θα μπορούσε να μην είναι υπέροχο τραγούδι!



Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**



Τρίτη 15 Οκτωβρίου 2013

~.........~


Είναι μέρες σαν τη σημερινή που απλά θέλω να είμαι ένα ρομπότ, να μη νιώθω τίποτα. Να μην έχω τη δυνατότητα ούτε να κλάψω, ούτε να αισθανθώ το οτιδήποτε. Είναι στιγμές που αναρωτιέμαι τι κάνω πραγματικά πάνω στη γη. Οι κόποι μου θα έχουν κάποιο αποτέλεσμα, γι' αυτό είμαι σίγουρη, αλλά στη συνέχεια τι θα γίνει; Γιατί πάω γαμώτο συνέχεια στα τυφλά;
Και δεν αντέχω αυτή την κατάσταση. Ορισμένες στιγμές θέλω να είμαι μόνη μου. Είμαι αυστηρή με τον εαυτό μου και δυστυχώς αυτή την αυστηρότητα προσπαθώ να την "επιβάλλω" και στους άλλους. Είμαι συζητήσιμη, αλλά μόνο όταν μου μιλάνε σοβαρά.
 Δεν αντέχω! Πιέζομαι από παντού! Μακάρι να ήταν μόνο τα μαθήματα. Αλλά δεν είναι.. Για 'μένα πιο σημαντική είναι η φιλία από τα μαθήματα. Αν έχω αγάπη, μπορώ να πάω παντού. Το διάβασμα δε θα μου προσφέρει αγάπη. Το συγκεκριμένο διάβασμα. Απλά δεν αντέχω. Στη ζωή μου θέλω να επικρατεί ηρεμία, πειθαρχία και σοβαρότητα με αστεία και πλάκες όταν πρέπει, αρκεί να μην είναι χυδαίες, έχω μπουχτίσει απ' αυτές. Έτσι είμαι, δεν μπορώ ούτε και θέλω ν' αλλάξω.
 Συγγνώμη για την απότομη συμπεριφορά μου. Πραγματικά, συγγνώμη. Απλά κάνω προσπάθειες για να ελέγξω τον εαυτό μου, όμως χρειάζομαι βοήθεια σ' αυτό. Μόνη μου δε θα τα καταφέρω. Δε μπορώ να νιώθω άχρηστη. Φοβάμαι να μείνω για πάντα μόνη μου. Μα γιατί απωθώ όσους ανθρώπους βρίσκονται δίπλα μου; Δεν αντέχω! Δεν αντέχω! Δεν ξέρω τι να κάνω.
 Όλοι έχουμε προβλήματα. Δεν μπορείς να πεις "τα δικά μου είναι μεγαλύτερα απ' τα δικά σου". Μπορείς να μετρήσεις τα προβλήματα; Για 'σένα το δικό μου πρόβλημα μπορεί να είναι ανόητο, για 'μένα όμως όχι. Δε μπορώ! Τα μάτια μου καίνε.
Και καταφέρνω να βγάζω τα πάντα απ' το μυαλό μου όταν διαβάζω γιατί πρέπει να είμαι συγκεντρωμένη. Τα καταφέρνω!! Είμαι περήφανη γι' αυτό. Αλλά δε μπορώ την άνευ λόγου και αιτίας "επίθεση" όταν και καλά το θέμα έχει κλείσει. Εγώ είπα την τελευταία μου κουβέντα. Δε θα ξανά επιτρέψω στα μάτια μου να στάζουν δάκρυα μέσα στο λεωφορείο και να με βλέπουν όλοι οι επιβάτες. Απλά, είμαι συζητήσιμη. Αυτό θέλω να γνωρίζετε όλοι. Αρκεί να μην πρόκειται για βλακεία. Δε μ΄αρέσει να με χαρακτηρίζουν με οποιοδήποτε επίθετο. Δεν αναφέρομαι μόνο στους αρνητικούς χαρακτηρισμούς! Νιώθω άβολα όταν λένε μπροστά μου "τι καλό παιδί, ευγενικό, είναι δυναμική, θα πετύχει" και άλλα τέτοια.  Αλλά εξοργίζομαι όταν με χαρακτηρίζουν χωρίς καν να με ξέρουν. "Ίσως να νιώθεις ασφαλής έτσι". Ποιος σου έδωσε γαμώτο το δικαίωμα;
Και δεν είναι μόνο αυτό. Πιέζομαι τόσο πολύ που φέρομαι παράλογα. Είτε θα βάζω τα κλάματα, είτε θα νευριάζω. Είτε και τα δύο μαζί. Τους φίλους μου τους αγαπάω γιατί τους έχω επιλέξει και έχουμε αναπτύξει έναν ιερό (έτσι τον θεωρώ) δεσμό. Αλλά κάποιες φορές συμφωνώ απόλυτα με τη φράση    " μακριά κι αγαπημένοι".
Δεν είναι δυνατόν να πρέπει να πάω στο φροντιστήριο και να δω τα κορίτσια για να νιώσω καλά και άνετα. Δεν είναι δυνατόν! Και μάλλον πλέον το πρόβλημα είναι δικό μου. Έτσι φαίνεται. Απλά δεν αντέχω κάποια πράγματα. Φοβάμαι μην ξεσπάσω πάλι ξαφνικά. Αυτό το φοβάμαι πολύ. Αλλά είναι επτά μήνες μόνο, σωστά; Μετά... δεν ξέρω καν το μετά. Και το μετά φοβάμαι. Και το όνειρο που θέλω να ακολουθήσω φοβάμαι. Και τον ίδιο μου τον εαυτό φοβάμαι. Αυτό. Ενώ προσπαθώ να έχω τον έλεγχο στη ζωή μου, συνειδητοποιώ ότι όλα είναι ένα μπάχαλο. Δεν μπορώ να καθαρίσω όλο αυτό το μπάχαλο μόνη μου. Όλοι οι φίλοι μου ζορίζονται αυτή την περίοδο. Αλλά αν διαβάσει αυτό το άρθρο το άτομο που μου έχει πει πως μπαίνει κάθε μέρα στο blog μου, να ξέρει πως το αγαπώ, όπως και την υπόλοιπη παρέα. Απλά αγανακτώ. Ξέσπασα. Επτά μήνες είναι μόνο. Θα χαλαρώσω. Συγγνώμη για την απότομη συμπεριφορά μου, αλλά χρειάζομαι κάποιον να με καταλαβαίνει. Έτσι είναι ο χαρακτήρας μου. Θέλω κάποιον να με καταλαβαίνει και να μη χρειάζεται να του πω τι έχω. Να με αγκαλιάζει και να μου λέει πως όλα θα πάνε καλά. Το ίδιο θα κάνω κι εγώ. Είμαι εδώ για όποιον με χρειαστεί. Αλλά δεν έχω αλλάξει από μόνη μου. Άλλοι άλλαξαν και με ανάγκασαν να αλλάξω κι εγώ. Φταίω για πολλά, αλλά όχι για όλα!



Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Παρατηρήσεις μίας έφηβης Νο. 3*


Από που ν' αρχίσω; Νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ...που λέει και ο πασίγνωστος αοιδός, το παιδί που χωρίζει και έχει έμπνευση, το άτομο που χτυπάει την παντόφλα στο πάτωμα και γουστάρει! {Ξέφυγα λιγάκι}
Μαζεύτηκαν κάποιες παρατηρήσεις βεβαίως βεβαίως και είπα να τις κάνω μια σούμα και να σας τις παραθέσω από την πρώτη μέχρι την τελευταία!
Let' s get it started!!!



  • Πρέπει κάποια στιγμή να ξεκαθαριστεί στην ανθρωπότητα πως το ελληνικό τραγούδι γενεθλίων λέει "παντού να σκορπίζεις της γνώσης Ή νιότης το φως". Η λέξη νιόση (ή νιώση) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!! Είναι μία μείξη της γνώσης με τη νιότη. Αποφασίστε ποιο απ' τα δύο θέλετε να πείτε... Και με τα δύο μαζί μπουρδουκλώνεται το τραγουδάκι.

  • Όταν γράφω διαγώνισμα θέλω απόλυτη ησυχία! Και δυστυχώς τα μαθήματα που δίνω στις Πανελλήνιες θέλουν απόλυτη συγκέντρωση. Δεν μπορώ να γράψω κάτι που έχω μάθει παπαγαλία ή να προσέξω την έκφραση μου σε μία ερμηνευτική ερώτηση ακούγοντας παράλληλα τις συμμαθήτριες μου να ρωτούν την καθηγήτρια συνέχεια από κάτι. Αναρωτιέμαι ώρες ώρες.. Είμαι τόσο έξυπνη πια που όταν βλέπω τα θέματα του διαγωνίσματος δε ρωτάω το παραμικρό;;; Δεν είμαι πιο έξυπνη από τους άλλους απλά έχω συνειδητοποιήσει ότι στις Πανελλήνιες δε θα έχω την καλή μου την καθηγήτρια να μου δίνει εξηγήσεις! Οπότε κάθε φορά που μιλάτε αγαπητές συμμαθήτριες και φίλες εγώ θα σας τη λέω και δε με νοιάζει, ας παρεξηγήσετε! Θα σας περάσει.. διαφορετικά, ξύδι μπαλσάμικο! Και μη μου τη λέτε μετά επειδή σας τη λέω. Το ξέρετε πολύ καλά ότι έχω δίκιο!!!

  • Κλασικό αλλά θα το πω. Γιατί σε ένα άδειο λεωφορείο, η γιαγιά ή κάποιος που σκυλοβρωμάει έρχεται και κάθεται δίπλα μου; Το όχημα είναι ΑΔΕΙΟ. Α-Δ-Ε-Ι-Ο!!! Ευτυχώς που εδώ στο Ηράκλειο οι αποστάσεις είναι μικρές και δεν χρειάζεται να υποστώ αυτή την κατάσταση για πολύ ώρα..

  • ΣΧΟΛΕΙΟ: μία λέξη, ένα μπάχαλο! Δεν ξεκινήσαμε καλά καλά και να σου οι απεργίες! Βρε φιλαράκια μου καλά, υπάρχουν παιδιά που φέτος δίνουν Πανελλήνιες και είτε κάνουν φροντιστήριο είτε όχι, πρέπει να ξεκινήσουν την ύλη των μαθημάτων κατεύθυνσης. Εμένα μ' αρέσει να είναι οι άνθρωποι πολιτικοποιημένοι και να υποστηρίζουν έμπρακτα αυτά που πιστεύουν, αλλά κάτι τέτοιες ώρες με πιάνουν τα... διαόλια μου και λέω "γιατί η αγαπημένη μου καθηγήτρια που θα μου κάνει μάλιστα και ένα σημαντικό μάθημα κατεύθυνσης, να ανήκει σ' αυτούς τους πολιτικοποιημένους ανθρώπους; Γιατί;"

  • Δε θα ήθελα να αναφέρω ονόματα και τα λοιπά.. το μόνο που θέλω να γράψω είναι γιατί εμείς οι Έλληνες πολίτες είμαστε τόσο τούβλα.. Καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι έχουν αγανακτήσει και δε γουστάρουν πια τα κόμματα που μας έφεραν σ' αυτή την κατάσταση (αν και δε φταίνε μόνο τα κόμματα, κατά την ταπεινή μου άποψη.) Καταλαβαίνω πως ήθελαν κάτι καινούριο και το ψήφισαν! Μπήκε μάλιστα και στη Βουλή!! Κι εγώ θέλω να φύγουν από τη χώρα μου όσοι αλλοδαποί τη βλάπτουν. Κι εγώ θέλω η Ελλάδα να κυβερνάται σωστά και ορθά! Δεν ανέχομαι όμως να σκοτώνονται άνθρωποι εν ψυχρώ για τον Α ή Β λόγο! Η Ελλάδα είναι η γενέτειρα χώρα του παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά με τέτοιες πράξεις αμαυρώνεται το παρελθόν της. Και τέλος πάντων, είναι ανεπίτρεπτο να υποστηρίζεται από μία μεγάλη μάζα ανθρώπων μία τέτοιου είδους βίαιη πράξη. Λένε πως θα βελτιωθεί η κατάσταση και πως έχουν ήδη γίνει κάποια βήματα. Εγώ όμως δε βλέπω βελτίωση. Το πράγμα χειροτερεύει.. Πως θα καταλήξουμε τελικά; Όπως το 1936 με τον Ιωάννη Μεταξά; Μία χώρα δεν πάει μπροστά με τη χούντα, αλλά με τη δημοκρατία. Αυτή την περίοδο υπάρχει αλήθεια δημοκρατία στη χώρα μας;

  • Ας συνεχίσω με κάτι πιο light... το τσιγάρο. Μην καπνίζεται! Σας χαλάει! Ακόμη και μια στο τόσο.. Οκ, ας δοκιμάσετε να δείτε πως είναι, αλλά μέχρι εκεί. Σας κάνει κακό. Υπάρχουν τόσα πράγματα πάνω στα οποία μπορείτε να εκτονωθείτε.. Μην κάνετε κακό στον εαυτό σας! Μην καπνίζεις τόσο, σ' αγαπώ.. και να προσέχεις!

  • Αυτή η παρατήρηση έχει να κάνει με τα Μαθηματικά.. Ναι, σας υπεραγαπώ Μαθηματικούλια μου (αν και θεωρητική) αλλά μην τα ισοπεδώνεται όλα!! Έχω ανεχτεί τόσο καιρό τις σύνθετες παραγώγους που αποδείχτηκαν πολύ εντάξει. Αυτό όμως με τις εφαπτομένες; Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Και μου λέει ο καθηγητής μου ότι θα το πιάσω το νόημα των ασκήσεων και δε θα δυσκολεύομαι τόσο. Μα όταν πάω να το πιάσω το κωλονόημα, αυτό μου φεύγει μέσα από τα χέρια...-.-

  • Αν δεν το έγραφα αυτό θα έσκαγα! Και τώρα δε θα μιλήσω ανώνυμα. Η Βιολόγος μου μου τα 'χει κάνει πλανήτες!!! Από πέρυσι έχει φαγωθεί να πάρω Βιολογία γιατί "και η Φ. που ήταν Θεωρητική και πήρε Μαθηματικά έγραψε 02". Χέστηκα κυρά μου τι έγραψε η κοπέλα! Εμένα με νοιάζει τι θα γράψω εγώ, και δεν πάω για 05. Αφού ακόμη και η Μαθηματικός μου της είπε πέρυσι πως "αν κάποιος μαθητής της Θεωρητικής μπορεί να πάρει Μαθηματικά, αυτός είναι η Γιώτα". Αυτή όμως το χαβά της! Φέτος για ένα λεπτό μπήκε στην τάξη μου και την πέταξε την κακία της. Αλλά τώρα που έχω αποβάλλει το άγχος μου και δε φοβάμαι πια τόσο, δε θα την ανεχτώ! Ε μα πια!!!

Ουφ! Αυτά...στέρεψα... Και λυπάμαι που θα το γράψω, αλλά αυτή τη φορά ισχύει. Αρχίζουν τα ζόρια και θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος όταν θα κοιμάμαι μετά τα μεσάνυχτα για να τα διαβάζω όλα. Οπότε θα τα λέμε συνήθως Παρασκευές ή Σάββατα που (πιστεύω) πως θα είμαι πιο χαλαρά.... Μέχρι τότε..............
Καλό σας βράδυ...
Giwta Ar..:**


Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Liebster και τα λοιπά άσχετα!






Καλησπέραααα....
Είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτησή μου πως αυτά τα αριστουργήματα που διαβάζετε όσοι μου κάνετε την τιμή, θα αραιώσουν λόγω διαβάσματος. Όμως παρέλαβα ένα βραβείο!!! Οκ, θα πω την αλήθεια. Το βραβείο είχε ως αποδέκτες όσους διάβαζαν το συγκεκριμένο άρθρο της Pink Angel  (πως στο καλό μπαίνουν αυτοί οι σύνδεσμοι;;;;;;) Τέλος πάντων, αυτή είναι το ροζ αγγελούδι του κόσμου των blogs παρέα με τον Αλέξανδρο φυσικά:  http://pink-angel-911.blogspot.gr/ 
Μ' άρεσε που λέτε το βραβείο -δεν είχα πάρει και ποτέ (έχει ενδιαφέρον)- και να 'μαι πάλι εδώ!
Το βραβείο λέγεται Liebster (ωραία ονομασία, γερμανική!*.*) ...

Ας ξεκινήσω λοιπόν...
Οι κανονισμοί είναι οι εξής:
1) Πρέπει να αναφέρεις και να ευχαριστήσεις αυτόν που σου χάρισε το βραβείο!
       Ευχαριστώ Pink Angel! :P
2) Πρέπει να απαντήσεις στις ερωτήσεις που θα σου δοθούν!
3) Πρέπει να βραβεύσεις άλλα blogs!
4) Πρέπει να ακολουθήσεις τα blogs που βράβευσες!

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

1. Το αγαπημένο σου φαγητό:  Το παστίτσιο της μαμάς! Βασικά όποιο φαγητό έχει μακαρόνια.. Αλλά σαν το παστίτσιο της μαμάς μου δεν υπάρχει! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

2. Δε μου αρέσει στους ανθρώπους:  Να βγάζουν εύκολα συμπεράσματα. Επίσης δε μ' αρέσει η συνεχής γκρίνια για πράγματα που δεν έχουν και θα ήθελαν να έχουν. ΚΑΙ... διπροσωπία!

3. Μου αρέσει οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω παρέα:  Να μπορούν να με κάνουν να νιώθω καλά όταν είμαι χάλια και να μπορούν να διαχωρίσουν πότε είναι ώρα για πλάκα και πότε πρέπει να σοβαρεύονται!

4. Με ηρεμεί:  Ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο, ο χειμώνας και η βροχή παρέα με ένα ζεστό ρόφημα σοκολάτας.

5. Αγαπώ:  Αγαπώ τους γονείς μου, την αδερφή μου, το γαμπρό μου, την (ψυχοαδερφή μου) Ρένα, την Ελένη, το κουνέλι μου τον Πιτσίκο που του κάνω τη ζωή δύσκολη, μία καθηγήτρια μου από το σχολείο που μπορεί να μην το έχει καταλάβει, αλλά και μόνο με την παρουσία της μου δίνει δύναμη. ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑ! Αγαπώ τη Χαρουλίτα και την Ελένη τη σγουρομάλλα, το άρωμα τριαντάφυλλου, τα γλυκά, τα λογοτεχνικά βιβλία, τις αισθηματικές ταινίες, τη Νατάσσα Μποφίλιου.... (σταματάω, το παράκανα!)

6. Με νευριάζει:  Η ακαταστασία (κι ας μην κάνω κάτι για να την αποφύγω..χδ) καθώς και η βαρεμάρα που με διακατέχει κάθε φορά που ανοίγω το βιβλίο της Ιστορίας! Υπό κανονικές συνθήκες βέβαια με νευριάζουν τα πάντα!

7. Δεν αποχωρίζομαι ποτέ (αντικείμενο):  Το friendship bracelet που μου χάρισε η Χαρά -αν δεν το φοράω, κάπου στην τσάντα μου ή στο πορτοφόλι μου θα κόβει βόλτες-  και το πανέμορφο μπλε βραχιολάκι που μου έκανε πρόσφατα δώρο η Εμμανουέλα από την Ιταλία.

8. Όταν ήμουν μικρή χάζευα συστηματικά αφίσες:  Αν θεωρήσουμε ότι τώρα είμαι μεγάλη (ΕΙΜΑΙ! Ενηλικιώνομαι σε λίγο..) έχω να δηλώσω πως ποτέ δεν κόλλησα στους τοίχους του δωματίου μου αφίσες. Βέβαια τώρα που (και καλά) μεγάλωσα έχω στο δωμάτιο μου μία αφίσα του Χαρούλη και της ΝΑΤΑΣΣΑΣ(!!!!!!) τις οποίες ξεκρέμασα από κάτι στύλους το καλοκαίρι (έχω πειστήρια, θα τα δείξω παρακάτω).. Αυτές τις αφίσες δεν τις έχω κολλήσει στον τοίχο γιατί είναι μεγάλες και από χαρτόνι.. Αλλά έκανα τη μαγκιά πάλι! Πήγα και ξεκόλλησα μία πιο μικρή αφίσα της Μποφίλιου, που είναι από απλό χαρτί, και την κόλλησα...:D


Δεν ξέρω ποιους να βραβεύσω. Δεν έχω και μεγάλη γκάμα επιλογών. Οπότε... όσοι πιστοί προσέλθετε!!!










Και μετά το βραβειάκι, πάω σε πιο καθημερινά θέματα!
Ανοίξανε! Ναι, ανοίξανε τα σχολεία και είναι σε ετοιμότητα για απεργίες! Καλά εμένα το ίδιο μου κάνει! Η φετινή χρονιά νομίζω και ελπίζω πως θα είναι η καλύτερη απ' όλες τις προηγούμενες!
Εκτός από το γεγονός ότι είμαι στην ίδια τάξη με την κολλητή μου (halleluja halleluja), είμαι μαζί με τα καμάρια του τεχνολογικού. Αυτούς που είχα στην πρώτη Λυκείου. Αυτό σημαίνει πως ανά τακτά διαστήματα θα γελάω!
Βέβαια αυτό το πρωινό ξύπνημα ποτέ δε θα το συνηθίσω! Όσο κι αν προσπαθώ να χαμογελάω επειδή ξύπνησα ζωντανή!
Και σήμερα συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο μπάζο είμαι! Είχα πει στον καθηγητή που μου κάνει Ιστορία στο φροντιστήριο να μου φτιάξει ένα επιπλέον διαγώνισμα σε συγκεκριμένα μαθήματα για να πάω να το γράψω. Σήμερα ήταν η "μοιραία" μέρα. Πήγα κατά τις 5 και λέω "οκ, θα προλάβω".. Ωστόσο 7-9 είχα Μαθηματικά. Δηλαδή έπρεπε το πολύ 6.30 να έχω τελειώσει με την Ιστορία, να πάρω το λεωφορείο από το κέντρο και να πάω σπίτι μου. Τελειώνω 6.20 και με την ψυχή στο στόμα τρέχω στη στάση. Ευτυχώς το λεωφορείο ήρθε σχετικά γρήγορα. Παρά είκοσι είμαι σπίτι. Σουλουπώνω λίγο το δωμάτιο, φέρνω και μια καρέκλα για τον καθηγητή και μπαίνω να κάνω τσακ μπαμ ένα ντους. Από το ζόρι μου και από την πολλή ζέστη ένιωθα να βρωμάω ολόκληρη. Παρά δέκα βγαίνω απ' το μπάνιο, φοράω την υπέροχη κοραλί ολόσωμη φόρμα μου και φροντίζω να βάλω λίγο concealer μέχρι να έρθει ο καθηγητής. Είχα κανονίσει να βγω τρομάρα μου και τι ώρα; 9.15.. Ένα τέταρτο μετά το μάθημα. Αφού με πετυχαίνει ο καθηγητής την ώρα που έβαζα μάσκαρα, μου πετάει "θα βγούμε βλέπω..". Δεν έχω θέμα. Είναι μικρός σε ηλικία και μπορούμε να συζητάμε με τις ώρες. Ώσπου ένας από τους δύο αποφασίζει να επαναφέρει την τάξη. Μη νομίζετε! Κάνουμε κανονικά μάθημα, αλλά λίγη ξεκούραση χρειάζεται, δε χρειάζεται; Παρεπιπτόντως να αναφέρω.. ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΩΝ. Αυτό..
Αφού τελειώνω το μάθημα ετοιμάζω την τσάντα μου και βάζω τη μαμά μου να με πάει στο κέντρο. Έφτασα με πέντε λεπτά καθυστέρηση! ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΑ ΕΓΩ!!!! Η μαμά μου είχε τη φαεινή ιδέα να σταματήσει για βενζίνη. Και τέλος πάντων, βγήκα με μία φίλη μου, την Εύα, που είχα να τη δω απ' την Τσικνοπέμπτη ~ όταν είχα ντυθεί (ο Θεός να με κάνει) μαύρος κύκνος και αυτή... κάτι σε ψηλομύτα κυρία Βορίων Προαστίων με τα μαργαριτάρια και ένα τσιγάρο στο χέρι ~ . Στο δρόμο συναντήσαμε και μιλούσαμε για πολύ ώρα με... με δύο φίλους μου τέλος πάντων (δεν αναφέρω κάτι παραπάνω γιατί θα βγουν προς τα έξω ποικίλα συναισθήματα, για τον καθένα ξεχωριστά, και δεν κάνει.)
Ωστόσο το blog μου κάθε φορά που το βλέπω, μου θυμίζει ντομάτα.. Πραγματικά, τελευταία του έκανα πολλές αλλαγές, αλλά δεν μπορώ να κατασταλάξω σε χρώμα. Το μπλέ αν και αγαπημένο μου, νομίζω δεν του ταιριάζει.. Δεν ξέρω τι θα κάνω.. Θα το αφήσω έτσι ντοματένιο μέχρι νεωτέρας!
Ήθελα να γράψω κι άλλα, μα τα ξέχασα! Καλά, μιλάμε τώρα τελευταία στο blog μ' έχει πιάσει το φιλολογικό μου και μπορώ να γράφω ολόκληρα κατεβατά.. Θυμάμαι στις αρχές που το είχα ανοίξει,  με το ζόρι έγραφα πέντε γραμμές..:Ρ
Όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις!






Πριν κλείσω, νομίζω πως πρέπει να ακούσετε το παρακάτω τραγούδι. Είναι γνωστό, οι περισσότεροι ίσως το γνωρίζετε, όσοι όμως όχι ας επικεντρωθείτε στους τρυφερούς στίχους του τραγουδιού και στην όμορφη μουσική του... Αξίζει!





Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**