«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Τρίτη 25 Ιουνίου 2013

Home, sweet home!

Επιστροφή στα πάτρια εδάφη!
Υποσχέθηκα μία καλή ανάρτηση στη Χαρά, 
κι αυτό θα προσπαθήσω να κάνω!

Λοιπόν,....
μετά από ένα τριήμερο στο Ρέθυμνο με τις δύο Ελένες και τη Χαρά,

(Ο δρόμος έξω απ' το σπίτι όπου μέναμε!)

ξανά στο Ηράκλειο.
Δεν ξέρω τι ακριβώς να γράψω..
Ή μάλλον δεν ξέρω από που να ξεκινήσω..
Θα το πάρω απ' την αρχή!
Μπαίνουμε στο λεωφορείο φορτωμένες με βαλίτσες
γεμάτες με ρούχα  - τα περισσότερα εκ των οποίων δε φορέθηκαν -
και ξεκινάμε το ταξίδι μας!
Στα χέρια γλυκά και μπισκότα (*.*) και η κάμερα να πρωτοστατεί.
{Αν την αφήναμε ανοιχτή όταν κοιμόμασταν, σίγουρα θα πρωταγωνιστούσαμε στο Paranormal Activity 5 }
Φτάνουμε στο Ρέθυμνοοοο.... Στο κέντρο! 
Σταματάμε να πάρουμε παγωτό για το σπίτι της γιαγιάς της Χαράς, το οποίο βέβαια φάγαμε εμείς..
Βόλτες από ΄δω κι από ΄κει,
τουριστικά μαγαζιά 
και ζέστη!
Πολλή ζέστη..
Το βράδυ πήγαμε και φάγαμε!
Ο σερβιτόρος μας ρώτησε αν μπορούσε να φέρει ένα πιρούνι να φάει κι αυτός κάτι! χδ
Φαντάσου τι είχαμε παραγγείλει!
Μία ατομική πίτσα μαργαρίτα, μία πίτσα σπέσιαλ, δύο σαλάτες και μία καρμπονάρα..

(Η πίτσα μου <3)

Μεταξύ μας συνεννοηθήκαμε να ξεχάσουμε τι φάγαμε εκείνο το βράδυ, να διαγράψουμε τα πάντα απ' τη μνήμη μας!
Μας κέρασαν βέβαια και παγωτό! Εμείς δε θέλαμε, αλλά να τους προσβάλουμε;
Γυρίσαμε σπίτι..
Κυριακή πρωί:
ξυπνάμε, τρώμε κρουασανάκια για πρωινό
και φεύγουμε για ένα tour στην πόλη του Ρεθύμνου!
Επισκεφτήκαμε το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης όπου ο Δημήτρης Χατζόπουλος παρουσίασε την έκθεση ζωγραφικής του. Το γιατί πήγαμε είναι άλλο θέμα. Είμαστε και φιλότεχνες τρομάρα μας!χδ

(Αυτός ο πίνακας μ' άρεσε περισσότερο. Τώρα το τι συμβολίζουν όλες αυτές
οι πατάτες των πινάκων του είναι άλλο θέμα!)

Και φτάνει το βράδυ..
Πανσέληνος!
Έντεκα το βράδυ σε μια παραλία παρέα με τ' άστρα -ε, και με τις άλλες που έκαναν κάτι βλακείες-
Για 'μενα εκείνο το βράδυ αποτέλεσε πηγή έμπνευσης!
Τέλος πάντων, γυρίσαμε σπίτι, παίξαμε jungle speed (το συνιστώ, πωρώνει άσχημα)
και έχασα ως συνήθως.


Έπειτα είδαμε ΠΑΛΙ το friends with benefits, φάγαμε, ήπιαμε και κοιμηθήκαμε!
Ξυπνήσαμε Δευτέρα πρωί και φάγαμε για άλλη μια φορά.
Τώρα βρισκόμαστε και οι τέσσερις στο Ηράκλειο και δεν τολμάμε καν να ανεβούμε στη ζυγαριά.
Μα είμαστε στην ανάπτυξη (17 χρόνων γαϊδούρες) 
Δεν πειράζει, διακοπές ήμαστε.. :Ρ

(Αυτή είναι η Χαρουλίτα μας <3)

Τη δική μου όμορφη μουρίτσα δεν τη βάζω..Βασικά δεν έβγαλα φωτογραφίες..
Βασικά δεν έχω τις φωτογραφίες που είμαι κι εγώ μέσα.
Σε κάποια άλλη ανάρτηση θα δείξω την ομορφοφάτσα μου
σε όλες της τις διαστάσεις!!

Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**






Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Εξετάσεις..*


Αυτή θα είναι μία μοναδική ανάρτηση αφού πρόκειται να αγορεύσω δημόσια (βλακείες λέω, μου χει μείνει από τα Αρχαία) για τις εξετάσεις και συγκεκριμένα τι σημαντικό πήρα από τις φετινές ενδοσχολικές εξετάσεις της Β' Λυκείου!
Ας ξεκινήσω λοιπόν..:


  1. Έμαθα ότι η συνταγματικότητα των νόμων γίνεται από τη Βουλή και τα δικαστήρια. Το βιβλίο έλεγε βλακείες που δεν τις είχα καταλάβει και που να φανταστώ ότι θα έμπαινε σαν θέμα;;;;

  2. Για το Σχίσμα την Ορθόδοξης και της Καθολικής Εκκλησίας -τόοοοτε στα βυζαντινά χρόνια- κύριοι υπεύθυνοι ήταν ο πατριάρχης Μιχαήλ Κηρουλάριος και ο καρδινάλιος Ουμβέρτος. Τσεκαρισμένο.

  3. Την ίδια μέρα πληροφορήθηκα ότι ο άντρας μίας καθηγήτριας μου δεν έχει καμία σχέση με τα μαστορέματα και γενικά με χειρωνακτικές εργασίες τους σπιτιού. Με λίγα λόγια..ούτε μία λάμπα δεν αλλάζει!

  4. Η Αντιγόνη του Σοφοκλή ήταν πολύ γενναία! Πήγε κόντρα στην εποχή της και παρέβλεψε τα διατάγματα του βασιλιά και θείου της. Στο τέλος πέθανε αλλά δεν έχει σημασία. Μας ενδιαφέρει η διαδρομή, όχι το αποτέλεσμα. Της ίδιας γνώμης είναι και ο Καβάφης! :Ρ

  5. Με τη Χημεία βίωσα κάτι πολύ ενδιαφέρον που δεν είχα ξανά την ευκαιρία να ζήσω. Ελπίζω στο μέλλον να μη μου ξανασυμβεί. Πόσο δύσκολο είναι τελικά να γράψεις σε ένα μάθημα.. #@%$#*#*@# πάνω απ' τη βάση;; Τους κατάλαβα τους συμμαθητές μου..

  6. Μαθηματικά ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ!!!

  7. Συνειδητοποίησα πως τελικά όταν βάζω κάτι στόχο, το πετυχαίνω πάντα (ή έστω στο περίπου).Να, για παράδειγμα όταν έγραφα Θρησκευτικά έπρεπε μέσα σε μισή ώρα να τα έχω γράψει όλα και σωστά για να προλάβω την ορκωμοσία της αδερφής μου. Την ορκωμοσία δεν την πρόλαβα αλλά τουλάχιστον τελείωσα  μέσα σε μισή ώρα τα Θρησκευτικά και έγραψα και σχετικά καλά.

  8. Κατάλαβα πως κάνοντας το εξής διάβασμα: 2 ώρες διάβασμα-1 διάλειμμα, 2 ώρες διάβασμα-1 διάλειμμα.. μπορώ να γράψω καλά! :D

  9. Έμαθα πως όταν έχω αποφασίσει για κάτι, πρέπει να το κάνω και να μην ακούω διάφορες γνώμες εκ των υστέρων. Άρα..δικές μου οι αποφάσεις, δική μου η ζωή, τέλος!





Παρακάτω πρόκειται να εκθέσω όλη τη συλλογή φωτογραφιών που βρήκα για τις εξετάσεις με σκοπό να δείξω πόσο ευδιάθετη είμαι εγώ και όλη η χώρα όταν αυτές ξεκινούν!




( fuck fuck fuck )























(  να πηγαίνουμε τουλάχιστον να γράψουμε με χαρά)



( Εγώ δεν είπα τίποτα!!! Η εικόνα μιλάει από μόνη της!!! )




Και έτσι κλείνω!
Καλό καλοκαίρι! Ξεχυθείτε στις παραλίες όσο είναι καιρός!
Giwta Ar..:**




















Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

That's life..



Πάλι!
Πάλι βρίσκομαι σε αδιέξοδο
και πάλι τείνω προς το ασφαλές.
Αλλά φοβάμαι..
Φοβάμαι για το μέλλον.
Ή μάλλον δε φοβάμαι!
Λυπάμαι! Για τα όνειρά μου.
Αγανακτώ με εμένα,
με τα πιστεύω μου,
με την αδυναμία μου να υλοποιήσω αυτά που θέλω.
Αγανακτώ με τους φόβους μου,από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο.
Και να 'μαστε πάλι από την αρχή.
Το αδιέξοδο.
Δεν ξέρω τι θέλω, δεν ξέρω που βρίσκομαι
και ζαλίζομαι συνέχεια.
Το κεφάλι μου πάει να σπάσει.
Τα δάκρυα μου φαίνεται ότι έμαθα να τα συγκρατώ.
Προσπαθώ τουλάχιστον..όχι μόνο μπροστά σε άλλους, αλλά και όταν είμαι μόνη μου..
Δεν μπορώ να ανεχτώ ότι είμαι παιδί του 21ου αιώνα.
Ένα παιδί που έχει τα πάντα μα συνάμα δεν έχει τίποτα.
Ξέρω..λένε πως αν θέλεις κάτι πολύ, το καταφέρνεις..
Στην εποχή μας όμως δεν εξαρτώνται όλα από εμάς.
Πολλοί είναι οι παράγοντες που μας περιορίζουν.
Και τρομάζω στην ιδέα ότι κυνηγάω το άπιαστο.
Τρομοκρατούμαι όταν σκέφτομαι πως ίσως στην προσπάθειά μου να κάνω αυτό το κάτι,
χάσω τελικά το νόημα.
Ενδεχομένως να πρέπει να το πάρω απόφαση.
Μα δε θέλω!
Όλα θα τα καταφέρω.
Και αυτά για τα οποία πιέζομαι
και αυτά που πραγματικά επιθυμώ.

Πόσο δύσκολη είναι τελικά η ζωή.
Και αυτό φαίνεται μεγαλώνοντας.
Τα ''σταυροδρόμια'' σου χτυπούν την πόρτα
και έχουν την απαίτηση να διαλέξεις δρόμο.
Ποιο δρόμο να πάρεις όμως αφού δεν ξέρεις που θα σε οδηγήσει;;
Μία δύσκολη απόφαση πρέπει να πάρεις και το δίλημμα μεγαλώνει.
Ξέρεις ποιος από τους δύο δρόμους σε βγάζει σε καθαρό ουρανό
και ποιος πρόκειται να σε παγιδέψει;  
Αν δεν ξέρεις, κάνε αυτό που σου λέει η λογική.
Όταν όμως αυτή εθελοτυφλεί;
Πώς θα καταφέρεις να την ξεμπλοκάρεις και να της δείξεις το σωστό;
Πώς και πότε;
Όχι τουλάχιστον όταν θα είναι πολύ αργά για πισωγυρίσματα..



Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**