«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Σάββατο 21 Σεπτεμβρίου 2013

Παρατηρήσεις μίας έφηβης Νο. 3*


Από που ν' αρχίσω; Νιώθω πιο ευάλωτη από ποτέ...που λέει και ο πασίγνωστος αοιδός, το παιδί που χωρίζει και έχει έμπνευση, το άτομο που χτυπάει την παντόφλα στο πάτωμα και γουστάρει! {Ξέφυγα λιγάκι}
Μαζεύτηκαν κάποιες παρατηρήσεις βεβαίως βεβαίως και είπα να τις κάνω μια σούμα και να σας τις παραθέσω από την πρώτη μέχρι την τελευταία!
Let' s get it started!!!



  • Πρέπει κάποια στιγμή να ξεκαθαριστεί στην ανθρωπότητα πως το ελληνικό τραγούδι γενεθλίων λέει "παντού να σκορπίζεις της γνώσης Ή νιότης το φως". Η λέξη νιόση (ή νιώση) ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!! Είναι μία μείξη της γνώσης με τη νιότη. Αποφασίστε ποιο απ' τα δύο θέλετε να πείτε... Και με τα δύο μαζί μπουρδουκλώνεται το τραγουδάκι.

  • Όταν γράφω διαγώνισμα θέλω απόλυτη ησυχία! Και δυστυχώς τα μαθήματα που δίνω στις Πανελλήνιες θέλουν απόλυτη συγκέντρωση. Δεν μπορώ να γράψω κάτι που έχω μάθει παπαγαλία ή να προσέξω την έκφραση μου σε μία ερμηνευτική ερώτηση ακούγοντας παράλληλα τις συμμαθήτριες μου να ρωτούν την καθηγήτρια συνέχεια από κάτι. Αναρωτιέμαι ώρες ώρες.. Είμαι τόσο έξυπνη πια που όταν βλέπω τα θέματα του διαγωνίσματος δε ρωτάω το παραμικρό;;; Δεν είμαι πιο έξυπνη από τους άλλους απλά έχω συνειδητοποιήσει ότι στις Πανελλήνιες δε θα έχω την καλή μου την καθηγήτρια να μου δίνει εξηγήσεις! Οπότε κάθε φορά που μιλάτε αγαπητές συμμαθήτριες και φίλες εγώ θα σας τη λέω και δε με νοιάζει, ας παρεξηγήσετε! Θα σας περάσει.. διαφορετικά, ξύδι μπαλσάμικο! Και μη μου τη λέτε μετά επειδή σας τη λέω. Το ξέρετε πολύ καλά ότι έχω δίκιο!!!

  • Κλασικό αλλά θα το πω. Γιατί σε ένα άδειο λεωφορείο, η γιαγιά ή κάποιος που σκυλοβρωμάει έρχεται και κάθεται δίπλα μου; Το όχημα είναι ΑΔΕΙΟ. Α-Δ-Ε-Ι-Ο!!! Ευτυχώς που εδώ στο Ηράκλειο οι αποστάσεις είναι μικρές και δεν χρειάζεται να υποστώ αυτή την κατάσταση για πολύ ώρα..

  • ΣΧΟΛΕΙΟ: μία λέξη, ένα μπάχαλο! Δεν ξεκινήσαμε καλά καλά και να σου οι απεργίες! Βρε φιλαράκια μου καλά, υπάρχουν παιδιά που φέτος δίνουν Πανελλήνιες και είτε κάνουν φροντιστήριο είτε όχι, πρέπει να ξεκινήσουν την ύλη των μαθημάτων κατεύθυνσης. Εμένα μ' αρέσει να είναι οι άνθρωποι πολιτικοποιημένοι και να υποστηρίζουν έμπρακτα αυτά που πιστεύουν, αλλά κάτι τέτοιες ώρες με πιάνουν τα... διαόλια μου και λέω "γιατί η αγαπημένη μου καθηγήτρια που θα μου κάνει μάλιστα και ένα σημαντικό μάθημα κατεύθυνσης, να ανήκει σ' αυτούς τους πολιτικοποιημένους ανθρώπους; Γιατί;"

  • Δε θα ήθελα να αναφέρω ονόματα και τα λοιπά.. το μόνο που θέλω να γράψω είναι γιατί εμείς οι Έλληνες πολίτες είμαστε τόσο τούβλα.. Καταλαβαίνω πως οι άνθρωποι έχουν αγανακτήσει και δε γουστάρουν πια τα κόμματα που μας έφεραν σ' αυτή την κατάσταση (αν και δε φταίνε μόνο τα κόμματα, κατά την ταπεινή μου άποψη.) Καταλαβαίνω πως ήθελαν κάτι καινούριο και το ψήφισαν! Μπήκε μάλιστα και στη Βουλή!! Κι εγώ θέλω να φύγουν από τη χώρα μου όσοι αλλοδαποί τη βλάπτουν. Κι εγώ θέλω η Ελλάδα να κυβερνάται σωστά και ορθά! Δεν ανέχομαι όμως να σκοτώνονται άνθρωποι εν ψυχρώ για τον Α ή Β λόγο! Η Ελλάδα είναι η γενέτειρα χώρα του παγκόσμιου πολιτισμού, αλλά με τέτοιες πράξεις αμαυρώνεται το παρελθόν της. Και τέλος πάντων, είναι ανεπίτρεπτο να υποστηρίζεται από μία μεγάλη μάζα ανθρώπων μία τέτοιου είδους βίαιη πράξη. Λένε πως θα βελτιωθεί η κατάσταση και πως έχουν ήδη γίνει κάποια βήματα. Εγώ όμως δε βλέπω βελτίωση. Το πράγμα χειροτερεύει.. Πως θα καταλήξουμε τελικά; Όπως το 1936 με τον Ιωάννη Μεταξά; Μία χώρα δεν πάει μπροστά με τη χούντα, αλλά με τη δημοκρατία. Αυτή την περίοδο υπάρχει αλήθεια δημοκρατία στη χώρα μας;

  • Ας συνεχίσω με κάτι πιο light... το τσιγάρο. Μην καπνίζεται! Σας χαλάει! Ακόμη και μια στο τόσο.. Οκ, ας δοκιμάσετε να δείτε πως είναι, αλλά μέχρι εκεί. Σας κάνει κακό. Υπάρχουν τόσα πράγματα πάνω στα οποία μπορείτε να εκτονωθείτε.. Μην κάνετε κακό στον εαυτό σας! Μην καπνίζεις τόσο, σ' αγαπώ.. και να προσέχεις!

  • Αυτή η παρατήρηση έχει να κάνει με τα Μαθηματικά.. Ναι, σας υπεραγαπώ Μαθηματικούλια μου (αν και θεωρητική) αλλά μην τα ισοπεδώνεται όλα!! Έχω ανεχτεί τόσο καιρό τις σύνθετες παραγώγους που αποδείχτηκαν πολύ εντάξει. Αυτό όμως με τις εφαπτομένες; Που θα πάει αυτή η κατάσταση; Και μου λέει ο καθηγητής μου ότι θα το πιάσω το νόημα των ασκήσεων και δε θα δυσκολεύομαι τόσο. Μα όταν πάω να το πιάσω το κωλονόημα, αυτό μου φεύγει μέσα από τα χέρια...-.-

  • Αν δεν το έγραφα αυτό θα έσκαγα! Και τώρα δε θα μιλήσω ανώνυμα. Η Βιολόγος μου μου τα 'χει κάνει πλανήτες!!! Από πέρυσι έχει φαγωθεί να πάρω Βιολογία γιατί "και η Φ. που ήταν Θεωρητική και πήρε Μαθηματικά έγραψε 02". Χέστηκα κυρά μου τι έγραψε η κοπέλα! Εμένα με νοιάζει τι θα γράψω εγώ, και δεν πάω για 05. Αφού ακόμη και η Μαθηματικός μου της είπε πέρυσι πως "αν κάποιος μαθητής της Θεωρητικής μπορεί να πάρει Μαθηματικά, αυτός είναι η Γιώτα". Αυτή όμως το χαβά της! Φέτος για ένα λεπτό μπήκε στην τάξη μου και την πέταξε την κακία της. Αλλά τώρα που έχω αποβάλλει το άγχος μου και δε φοβάμαι πια τόσο, δε θα την ανεχτώ! Ε μα πια!!!

Ουφ! Αυτά...στέρεψα... Και λυπάμαι που θα το γράψω, αλλά αυτή τη φορά ισχύει. Αρχίζουν τα ζόρια και θα γελάσει και ο κάθε πικραμένος όταν θα κοιμάμαι μετά τα μεσάνυχτα για να τα διαβάζω όλα. Οπότε θα τα λέμε συνήθως Παρασκευές ή Σάββατα που (πιστεύω) πως θα είμαι πιο χαλαρά.... Μέχρι τότε..............
Καλό σας βράδυ...
Giwta Ar..:**


Σάββατο 14 Σεπτεμβρίου 2013

Liebster και τα λοιπά άσχετα!






Καλησπέραααα....
Είχα γράψει στην προηγούμενη ανάρτησή μου πως αυτά τα αριστουργήματα που διαβάζετε όσοι μου κάνετε την τιμή, θα αραιώσουν λόγω διαβάσματος. Όμως παρέλαβα ένα βραβείο!!! Οκ, θα πω την αλήθεια. Το βραβείο είχε ως αποδέκτες όσους διάβαζαν το συγκεκριμένο άρθρο της Pink Angel  (πως στο καλό μπαίνουν αυτοί οι σύνδεσμοι;;;;;;) Τέλος πάντων, αυτή είναι το ροζ αγγελούδι του κόσμου των blogs παρέα με τον Αλέξανδρο φυσικά:  http://pink-angel-911.blogspot.gr/ 
Μ' άρεσε που λέτε το βραβείο -δεν είχα πάρει και ποτέ (έχει ενδιαφέρον)- και να 'μαι πάλι εδώ!
Το βραβείο λέγεται Liebster (ωραία ονομασία, γερμανική!*.*) ...

Ας ξεκινήσω λοιπόν...
Οι κανονισμοί είναι οι εξής:
1) Πρέπει να αναφέρεις και να ευχαριστήσεις αυτόν που σου χάρισε το βραβείο!
       Ευχαριστώ Pink Angel! :P
2) Πρέπει να απαντήσεις στις ερωτήσεις που θα σου δοθούν!
3) Πρέπει να βραβεύσεις άλλα blogs!
4) Πρέπει να ακολουθήσεις τα blogs που βράβευσες!

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ:

1. Το αγαπημένο σου φαγητό:  Το παστίτσιο της μαμάς! Βασικά όποιο φαγητό έχει μακαρόνια.. Αλλά σαν το παστίτσιο της μαμάς μου δεν υπάρχει! ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!!!

2. Δε μου αρέσει στους ανθρώπους:  Να βγάζουν εύκολα συμπεράσματα. Επίσης δε μ' αρέσει η συνεχής γκρίνια για πράγματα που δεν έχουν και θα ήθελαν να έχουν. ΚΑΙ... διπροσωπία!

3. Μου αρέσει οι άνθρωποι με τους οποίους κάνω παρέα:  Να μπορούν να με κάνουν να νιώθω καλά όταν είμαι χάλια και να μπορούν να διαχωρίσουν πότε είναι ώρα για πλάκα και πότε πρέπει να σοβαρεύονται!

4. Με ηρεμεί:  Ένα καλό λογοτεχνικό βιβλίο, ο χειμώνας και η βροχή παρέα με ένα ζεστό ρόφημα σοκολάτας.

5. Αγαπώ:  Αγαπώ τους γονείς μου, την αδερφή μου, το γαμπρό μου, την (ψυχοαδερφή μου) Ρένα, την Ελένη, το κουνέλι μου τον Πιτσίκο που του κάνω τη ζωή δύσκολη, μία καθηγήτρια μου από το σχολείο που μπορεί να μην το έχει καταλάβει, αλλά και μόνο με την παρουσία της μου δίνει δύναμη. ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΣΑ! Αγαπώ τη Χαρουλίτα και την Ελένη τη σγουρομάλλα, το άρωμα τριαντάφυλλου, τα γλυκά, τα λογοτεχνικά βιβλία, τις αισθηματικές ταινίες, τη Νατάσσα Μποφίλιου.... (σταματάω, το παράκανα!)

6. Με νευριάζει:  Η ακαταστασία (κι ας μην κάνω κάτι για να την αποφύγω..χδ) καθώς και η βαρεμάρα που με διακατέχει κάθε φορά που ανοίγω το βιβλίο της Ιστορίας! Υπό κανονικές συνθήκες βέβαια με νευριάζουν τα πάντα!

7. Δεν αποχωρίζομαι ποτέ (αντικείμενο):  Το friendship bracelet που μου χάρισε η Χαρά -αν δεν το φοράω, κάπου στην τσάντα μου ή στο πορτοφόλι μου θα κόβει βόλτες-  και το πανέμορφο μπλε βραχιολάκι που μου έκανε πρόσφατα δώρο η Εμμανουέλα από την Ιταλία.

8. Όταν ήμουν μικρή χάζευα συστηματικά αφίσες:  Αν θεωρήσουμε ότι τώρα είμαι μεγάλη (ΕΙΜΑΙ! Ενηλικιώνομαι σε λίγο..) έχω να δηλώσω πως ποτέ δεν κόλλησα στους τοίχους του δωματίου μου αφίσες. Βέβαια τώρα που (και καλά) μεγάλωσα έχω στο δωμάτιο μου μία αφίσα του Χαρούλη και της ΝΑΤΑΣΣΑΣ(!!!!!!) τις οποίες ξεκρέμασα από κάτι στύλους το καλοκαίρι (έχω πειστήρια, θα τα δείξω παρακάτω).. Αυτές τις αφίσες δεν τις έχω κολλήσει στον τοίχο γιατί είναι μεγάλες και από χαρτόνι.. Αλλά έκανα τη μαγκιά πάλι! Πήγα και ξεκόλλησα μία πιο μικρή αφίσα της Μποφίλιου, που είναι από απλό χαρτί, και την κόλλησα...:D


Δεν ξέρω ποιους να βραβεύσω. Δεν έχω και μεγάλη γκάμα επιλογών. Οπότε... όσοι πιστοί προσέλθετε!!!










Και μετά το βραβειάκι, πάω σε πιο καθημερινά θέματα!
Ανοίξανε! Ναι, ανοίξανε τα σχολεία και είναι σε ετοιμότητα για απεργίες! Καλά εμένα το ίδιο μου κάνει! Η φετινή χρονιά νομίζω και ελπίζω πως θα είναι η καλύτερη απ' όλες τις προηγούμενες!
Εκτός από το γεγονός ότι είμαι στην ίδια τάξη με την κολλητή μου (halleluja halleluja), είμαι μαζί με τα καμάρια του τεχνολογικού. Αυτούς που είχα στην πρώτη Λυκείου. Αυτό σημαίνει πως ανά τακτά διαστήματα θα γελάω!
Βέβαια αυτό το πρωινό ξύπνημα ποτέ δε θα το συνηθίσω! Όσο κι αν προσπαθώ να χαμογελάω επειδή ξύπνησα ζωντανή!
Και σήμερα συνειδητοποίησα για άλλη μια φορά πόσο μπάζο είμαι! Είχα πει στον καθηγητή που μου κάνει Ιστορία στο φροντιστήριο να μου φτιάξει ένα επιπλέον διαγώνισμα σε συγκεκριμένα μαθήματα για να πάω να το γράψω. Σήμερα ήταν η "μοιραία" μέρα. Πήγα κατά τις 5 και λέω "οκ, θα προλάβω".. Ωστόσο 7-9 είχα Μαθηματικά. Δηλαδή έπρεπε το πολύ 6.30 να έχω τελειώσει με την Ιστορία, να πάρω το λεωφορείο από το κέντρο και να πάω σπίτι μου. Τελειώνω 6.20 και με την ψυχή στο στόμα τρέχω στη στάση. Ευτυχώς το λεωφορείο ήρθε σχετικά γρήγορα. Παρά είκοσι είμαι σπίτι. Σουλουπώνω λίγο το δωμάτιο, φέρνω και μια καρέκλα για τον καθηγητή και μπαίνω να κάνω τσακ μπαμ ένα ντους. Από το ζόρι μου και από την πολλή ζέστη ένιωθα να βρωμάω ολόκληρη. Παρά δέκα βγαίνω απ' το μπάνιο, φοράω την υπέροχη κοραλί ολόσωμη φόρμα μου και φροντίζω να βάλω λίγο concealer μέχρι να έρθει ο καθηγητής. Είχα κανονίσει να βγω τρομάρα μου και τι ώρα; 9.15.. Ένα τέταρτο μετά το μάθημα. Αφού με πετυχαίνει ο καθηγητής την ώρα που έβαζα μάσκαρα, μου πετάει "θα βγούμε βλέπω..". Δεν έχω θέμα. Είναι μικρός σε ηλικία και μπορούμε να συζητάμε με τις ώρες. Ώσπου ένας από τους δύο αποφασίζει να επαναφέρει την τάξη. Μη νομίζετε! Κάνουμε κανονικά μάθημα, αλλά λίγη ξεκούραση χρειάζεται, δε χρειάζεται; Παρεπιπτόντως να αναφέρω.. ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΤΙΣ ΕΞΙΣΩΣΕΙΣ ΕΦΑΠΤΟΜΕΝΩΝ. Αυτό..
Αφού τελειώνω το μάθημα ετοιμάζω την τσάντα μου και βάζω τη μαμά μου να με πάει στο κέντρο. Έφτασα με πέντε λεπτά καθυστέρηση! ΔΕΝ ΕΦΤΑΙΓΑ ΕΓΩ!!!! Η μαμά μου είχε τη φαεινή ιδέα να σταματήσει για βενζίνη. Και τέλος πάντων, βγήκα με μία φίλη μου, την Εύα, που είχα να τη δω απ' την Τσικνοπέμπτη ~ όταν είχα ντυθεί (ο Θεός να με κάνει) μαύρος κύκνος και αυτή... κάτι σε ψηλομύτα κυρία Βορίων Προαστίων με τα μαργαριτάρια και ένα τσιγάρο στο χέρι ~ . Στο δρόμο συναντήσαμε και μιλούσαμε για πολύ ώρα με... με δύο φίλους μου τέλος πάντων (δεν αναφέρω κάτι παραπάνω γιατί θα βγουν προς τα έξω ποικίλα συναισθήματα, για τον καθένα ξεχωριστά, και δεν κάνει.)
Ωστόσο το blog μου κάθε φορά που το βλέπω, μου θυμίζει ντομάτα.. Πραγματικά, τελευταία του έκανα πολλές αλλαγές, αλλά δεν μπορώ να κατασταλάξω σε χρώμα. Το μπλέ αν και αγαπημένο μου, νομίζω δεν του ταιριάζει.. Δεν ξέρω τι θα κάνω.. Θα το αφήσω έτσι ντοματένιο μέχρι νεωτέρας!
Ήθελα να γράψω κι άλλα, μα τα ξέχασα! Καλά, μιλάμε τώρα τελευταία στο blog μ' έχει πιάσει το φιλολογικό μου και μπορώ να γράφω ολόκληρα κατεβατά.. Θυμάμαι στις αρχές που το είχα ανοίξει,  με το ζόρι έγραφα πέντε γραμμές..:Ρ
Όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις!






Πριν κλείσω, νομίζω πως πρέπει να ακούσετε το παρακάτω τραγούδι. Είναι γνωστό, οι περισσότεροι ίσως το γνωρίζετε, όσοι όμως όχι ας επικεντρωθείτε στους τρυφερούς στίχους του τραγουδιού και στην όμορφη μουσική του... Αξίζει!





Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**













Παρασκευή 6 Σεπτεμβρίου 2013

Άλλη φάση!


Ξύπνησα σήμερα το πρωί και σκέφτηκα ότι ήθελα να κάνω αλλαγές στο blog. Μάλιστα ήθελα απελπισμένα να γράψω! Σήμερα το πρωί το είχα ανάγκη αν και το σκεφτόμουν κάποιες μέρες.. Κατά τις δύο επέστρεψα σπίτι, έφαγα γεμιστά (*.*) και κάθισα στον υπολογιστή (ναι, μπροστά απ' αυτή την οθόνη που δεν προσφέρει και πολλά!)! Αφού πήρα τη θέση μου, συνειδητοποίησα πως δε μπορώ να γράψω. Δεν το είχα τελικά τόση ανάγκη!
Κι όμως τώρα γράφω, αλλά δεν ξέρω για ποιο θέμα. Το πρωί τα είχα όλα στο μυαλό μου κατανεμημένα. Ένα δύο τρία. Τώρα δεν έχω απολύτως τίποτα στο μυαλό μου.
Αυτές τις μέρες είμαι σε μία φάση πλήρης σύγχυσης. Σε λιγότερο από μία βδομάδα μπαίνω στην Τρίτη Λυκείου κυριολεκτικά. Τα ψέματα τέλειωσαν. Οι Πανελλήνιες πλησιάζουν όσο κι αν δε θέλω να το σκέφτομαι. Εννιά μήνες περνούν στο άψε-σβήσε! Και αγχώνομαι! Αγχώνομαι γιατί δεν έχω στόχο. Ή μάλλον έχω, αλλά μελλοντικός. Δεν αρμόζει στα άμεσα σχέδια  μου. Ζηλεύω αυτούς που λένε "Θέλω να περάσω Ψυχολογία,Φιλολογία" ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο. Αντίθετα εγώ όταν με ρωτάνε λέω πως ανάλογα με τα μόρια που θα βγάλω, θα δηλώσω σχολές. Τα μόρια; Βαθμοί, βαθμοί, βαθμοί... Τι εκπαιδευτικό σύστημα είναι αυτό αλήθεια; Μία βαθμοθηρία. Στείρα αποστήθιση άχρηστων γνώσεων. Καταλαβαίνω πως κάποια πράγματα χρειάζονται. Αλλά γιατί εγώ να μάθω λεπτομέρειες για το συντακτικό των Λατινικών όταν δε θέλω να γίνω φιλόλογος;
Τέλος πάντων...

Αφού έγραψα Αρχαία, πήγα να αγοράσω μία φόρμα. Ίδια με μία άλλη που έχω σε μαύρη, αλλά ωραία όπως και να το κάνεις. Αφού μου περίσσευαν χρήματα σκέφτηκα να αγοράσω ΚΑΙ πορτοφόλι γιατί αυτό που είχα είχε γίνει χάλια πια. Είδα ένα λουλουδάτο, αρκετά όμορφο θα έλεγα, αλλά η ποιότητα του άθλια.. με το πρώτο άγγιγμα θα χαλούσε. Πήρα τελικά ένα μαύρο, αλλά όχι ένα απλό μαύρο. Είναι σαν κροκοδιλέ. Έχει ωραία υφή. Το ίδιο υπήρχε σε ένα άθλιο κόκκινο και ένα πολύ έντονο βεραμάν. Γυρνάω λοιπόν σπίτι και το δείχνω στη μαμά μου. Αρχίζει να γκρινιάζει ότι είναι γεροντίστικο το μαύρο και να πάω να το αλλάξω να πάρω κάτι πιο έντονο. Αυτό που δεν της αρέσει καθόλου το μαύρο χρώμα, το έχω υποστεί άπειρες φορές. Αλλά εγώ δεν το αλλάζω! Μ' αρέσει βρε αδερφέ!

Αφού αναφέρθηκα στη μαμά μου, ας αναλύσω κι αυτό το φαινόμενο. Ακούει Μποφίλιου. Αυτή που ακούει Βοσκόπουλο και πέφτει στα πατώματα. Αυτή την οποία με το ζόρι την έπεισα να έρθει μαζί μου στη συναυλία της -γιατί ήταν μακριά και δε μπορούσα να πάω μόνη-. Διάβαζα προχτές και ακούω μια στιγμή τη νεράιδα (στη Νατάσσα αναφέρομαι). Πάω στο σαλόνι και βλέπω τη μαμά μου να σιδερώνει και να ακούει στο YOUTUBE(!) Μποφίλιου. Είχε βάλει να ακούσει το "συνέχεια στα όρια" από το κινητό. Η μαμά μου που δεν ήξερε να βγάλει φωτογραφία με το απλό κινητό, τώρα έχει το αφής και σερφάρει στο ίντερνετ. Έτσι όπως το πάμε, σε λίγο θα αρχίσω να πλέκω.

Επίσης, εμείς οι γυναίκες έχουμε θέματα. Πολλά θέματα! Αυτό είναι ευρέως γνωστό. Θέλουμε να είμαστε ανεξάρτητες, αλλά χρειαζόμαστε την προστασία του άντρα -ιδιαίτερα όταν πρόκειται για κατσαρίδα..χδ-. Θέλουμε τον άλλο αλήτη και σκληρό, μα όταν τον συναντάμε λέμε "δεν είναι καθόλου ρομαντικός!". Όταν συναντάμε αυτόν τον κύριο Ρομαντικό όμως λέμε "μα μωρέ, πολύ γλυκανάλατος είναι, δε μ' αρέσει." Δηλαδή καμία ελπίδα, έτσι;
Κι από 'μένα δεν περίμενα τέτοια κατάντια. Πριν λίγους μήνες ένα χαμογελαστό "καλημέρα" με είχε κάνει να πέσω στα πατώματα. Ξέρετε, τα γνωστά. Η καρδιά που πάει από 'δω μέχρι απέναντι σε κάθε κοίταγμα, η ρίγη στο σώμα με κάθε μικρό άγγιγμα και τα λοιπά. Εκεί που ξεκολλάς και λες επιτέλους "τι μαλάκας Θεέ μου. Δίκιο είχαν αυτοί που μου το 'λεγαν.", να σου το μπουρλότο μέσα σου. Δύο απλές προτάσεις αρκούν για να ξαναφουντώσει αυτό που θεωρητικά είχε εξατμιστεί. Και ξέρεις ότι καμία σημασία δεν έχουν πια αυτές οι προτάσεις, απλά αρχίζεις πάλι να νιώθεις. Απλά! Έτσι απλά! Και τώρα ξέρεις βέβαια πόσο μαλάκας είναι, μα αν είναι ωραίος μαλάκας; Τι σκατά μου συμβαίνει;
Αυτό το καταραμένο αγγελάκι πρέπει να μάθει να στοχεύει δύο άτομα. Όχι μισές δουλειές. Αν χτυπάει με το βέλος και τους δύο, ας δίνει ταυτόχρονα και λίγο θάρρος πριν είναι πολύ αργά. Γιατί φαίνεται πως είναι.

Αυτά λοιπόν. Αρχίζει σε τέσσερις μέρες επίσημα το σχολείο. Τρίτη Λυκείου... Ουφ! Μία χρονιά ακόμη. Μία χρονιά, μία χρονιά, μία χρονιά.
Δεν υπόσχομαι για τη συχνότητα των αναρτήσεων μου από 'δω και πέρα -λόγω φόρτου εργασίας..:Ρ-
γι' αυτό ας ευχηθώ.... Καλή σχολική χρονιά! Καλή μας επιτυχία!



(Έβαλα και το πορτοφόλι μέσα, έτσι, γιατί μ' αρέσει!χδ)

Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**