Ημέρα: Σάββατο
Ώρα: Απογευματάκι γύρω στις 7
Είχα μόλις σχολάσει από τη δουλειά και είχα κανονίσει για καφέ, έτσι, για να δω λίγο κόσμο, να μιλήσω με την παρέα μου, να πούμε τα δικά μας και τα λοιπά. Περιμένοντας στο ορισμένο σημείο για το ραντεβού μου, αρχίζω να κοιτάω τριγύρω. Και παρατηρώ κάτι που δε μου άρεσε καθόλου. 15χρονα και 16χρονα κορίτσια να έχουν βγει έξω όπως τα γέννησε η μάνα τους... κυριολεκτικά!
Τα κορίτσια λοιπόν. Πρόσωπο 16χρονου με ντύσιμο εικοσάρας.. ή και όχι. Και όταν λέω "όχι" εννοώ πως τέτοια ντυσίματα δεν τα κάνουν ούτε κοπέλες μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν τελειώσει το σχολείο και πάνε χαλαρά για ένα ποτό. Θα αναφερθώ σε δύο παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητή.
Καθώς περιμέναμε με μία φίλη μου, γυρνάω το κεφάλι δεξιά και βλέπω μία κοπέλα, που σίγουρα δεν ήταν άνω των 16 ετών, σχετικά "σεμνά" ντυμένη, με ένα τζιν τύπου boyfriend και μία μπλούζα που δειλά-δειλά ξεπρόβαλε η κοιλιά, η οποία πιεζόταν απ' το τζιν και φαινόταν πολύ άσχημα. Από κάτω φορούσε κάτι μποτάκια με ένα αρκετά ψηλό τακούνι, ενώ ήταν έντονα βαμμένη με ένα μπορντό κραγιόν. Μπορεί με τη φαντασία σας να μη σας φαίνεται τόσο άσχημο, όμως σκεφτείτε.. αυτό το σύνολο για να πάει για καφέ στις επτά και να φύγει στις έντεκα, το πολύ δώδεκα.
Η συγκεκριμένη κοπέλα ωστόσο ήταν αρκετά καλοντυμένη και έστω χαμογελαστή. Το χειρότερο που είδα ήταν ένα κορίτσι σίγουρα 15 ετών, άντε 16, να φοράει ένα μπλουζάκι-μπουστάκι-σουτιέν το οποίο στο στήθος είχε ένα φερμουάρ. Η κοπέλα είχε κάνει τα πάντα για να δείξει πως έχει στήθος (γιατί, κακά τα ψέμματα, δεν είχε στήθος. Και τι στήθος να έχει 15 χρόνων κοριτσάκι;;;). Το φερμουάρ ήταν φυσικά ανοιχτό, φορούσε push-up σουτιέν για να φτάνει το στήθος στο Θεό και το πιο τραγικό ήταν πως είχε bitch ύφος (εγώ είμαι κι άλλη δεν είναι). Με το ντύσιμο της λοιπόν δεν είχε αφήσει τίποτα στη φαντασία μας και το πρόσωπό της χρειαζόταν απαραιτήτως μια σφαλιάρα με το υφάκι που είχε.
Ωστόσο, μπορώ να καταλάβω τι τα πιάνει τα κορίτσια διότι μόλις δύο χρόνια είναι ουσιαστικά που πέρασα από τη φάση τους. Σε όχι τόσο έντονο βαθμό, αλλά την πέρασα.
Σήμερα, τα παιδιά στην εφηβεία είναι κλεισμένα στο σπίτι τους πνιγμένα από φροντιστήρια και άλλα μαθήματα. Το Σάββατο είναι η μόνη τους ευκαιρία (κυρίως για τα κορίτσια, λόγω φύλου φυσικά) να ντυθούν όμορφα, να βαφτούν και να βγουν να ξεσκάσουν, να μαλακιστούν με την παρέα τους, να περάσουν τέλος πάντων πιο καλά απ' ότι περνάνε τις καθημερινές. Σε καμία περίπτωση δεν το καταδικάζω αυτό. Εξάλλου το έχω περάσει. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι πλέον τα κορίτσια φορούν ό,τι ρούχα βρουν απ' το Bershka, αδιαφορώντας για το αν αυτά τα ρούχα κολακεύουν το σώμα τους. Επιπλέον, κάποιες κοπέλες δε φοράνε καν ρούχα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κοπέλα στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω. Εκτός αυτού, βάφονται τόσο έντονα που φαίνεται άσχημο πάνω στο εφηβικό προσωπάκι τους.
Και κάθομαι και συγκρίνω την κατάσταση πριν δύο χρόνια και την κατάσταση τώρα. Εντάξει, στην πρώτη περίπτωση ήμουν μέσα στα πράγματα, ενώ στη δεύτερη όχι, που σημαίνει πως τα βλέπω πλέον διαφορετικά. Όμως μπορώ να αντιληφθώ τη διαφορά, που δυστυχώς είναι αισθητή. Ναι, τα κορίτσια είχαν έκτοτε αυτή την τάση του "είναι Σάββατο, θα βάλω τα καλά μου και θα βγω". Όχι όμως σε τέτοιο βαθμό. Οι κοπέλες δεν ήταν τόσο προκλητικά ντυμένες και το έντονο βάψιμο δεν ήταν τόσο σύνηθες. Εννοείται πως και πριν δύο χρόνια φορούσαμε ρούχα που φορούσαν όλες και όχι ρούχα που μας κολάκευαν απαραιτήτως. Το βλέπω τώρα που έχω αλλάξει ζωή, ούσα φοιτήτρια, και έχω αποκτήσει πλέον το δικό μου, αντιπροσωπευτικό στυλ στο ντύσιμο το οποίο ακόμα δουλεύω. Το θέμα είναι πως παρατηρείται διαφορά μέσα σε δύο χρόνια. Μετά από δέκα χρόνια πώς θα είναι η κατάσταση; Και φυσικά τι μερίδιο ευθύνης έχουν οι γονείς όταν βλέπουν την κόρη τους να βγαίνει έξω.. γυμνή και βαμμένη σαν μικρομέγαλο; Μήπως πρέπει να μπουν κάποια όρια; Διότι, εντάξει, εφηβεία είναι, αλλά να μην τα ρίχνουμε και όλα στην εφηβεία. Μήπως να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε όλοι για την κατάσταση που επικρατεί; Γιατί, σε τι κόσμο θα φέρει η γενιά μου και άλλες γενιές τα παιδιά τους;
Ώρα: Απογευματάκι γύρω στις 7
Είχα μόλις σχολάσει από τη δουλειά και είχα κανονίσει για καφέ, έτσι, για να δω λίγο κόσμο, να μιλήσω με την παρέα μου, να πούμε τα δικά μας και τα λοιπά. Περιμένοντας στο ορισμένο σημείο για το ραντεβού μου, αρχίζω να κοιτάω τριγύρω. Και παρατηρώ κάτι που δε μου άρεσε καθόλου. 15χρονα και 16χρονα κορίτσια να έχουν βγει έξω όπως τα γέννησε η μάνα τους... κυριολεκτικά!
Τα κορίτσια λοιπόν. Πρόσωπο 16χρονου με ντύσιμο εικοσάρας.. ή και όχι. Και όταν λέω "όχι" εννοώ πως τέτοια ντυσίματα δεν τα κάνουν ούτε κοπέλες μεγαλύτερης ηλικίας που έχουν τελειώσει το σχολείο και πάνε χαλαρά για ένα ποτό. Θα αναφερθώ σε δύο παραδείγματα για να γίνω πιο κατανοητή.
Καθώς περιμέναμε με μία φίλη μου, γυρνάω το κεφάλι δεξιά και βλέπω μία κοπέλα, που σίγουρα δεν ήταν άνω των 16 ετών, σχετικά "σεμνά" ντυμένη, με ένα τζιν τύπου boyfriend και μία μπλούζα που δειλά-δειλά ξεπρόβαλε η κοιλιά, η οποία πιεζόταν απ' το τζιν και φαινόταν πολύ άσχημα. Από κάτω φορούσε κάτι μποτάκια με ένα αρκετά ψηλό τακούνι, ενώ ήταν έντονα βαμμένη με ένα μπορντό κραγιόν. Μπορεί με τη φαντασία σας να μη σας φαίνεται τόσο άσχημο, όμως σκεφτείτε.. αυτό το σύνολο για να πάει για καφέ στις επτά και να φύγει στις έντεκα, το πολύ δώδεκα.
Η συγκεκριμένη κοπέλα ωστόσο ήταν αρκετά καλοντυμένη και έστω χαμογελαστή. Το χειρότερο που είδα ήταν ένα κορίτσι σίγουρα 15 ετών, άντε 16, να φοράει ένα
Ωστόσο, μπορώ να καταλάβω τι τα πιάνει τα κορίτσια διότι μόλις δύο χρόνια είναι ουσιαστικά που πέρασα από τη φάση τους. Σε όχι τόσο έντονο βαθμό, αλλά την πέρασα.
Σήμερα, τα παιδιά στην εφηβεία είναι κλεισμένα στο σπίτι τους πνιγμένα από φροντιστήρια και άλλα μαθήματα. Το Σάββατο είναι η μόνη τους ευκαιρία (κυρίως για τα κορίτσια, λόγω φύλου φυσικά) να ντυθούν όμορφα, να βαφτούν και να βγουν να ξεσκάσουν, να μαλακιστούν με την παρέα τους, να περάσουν τέλος πάντων πιο καλά απ' ότι περνάνε τις καθημερινές. Σε καμία περίπτωση δεν το καταδικάζω αυτό. Εξάλλου το έχω περάσει. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι πλέον τα κορίτσια φορούν ό,τι ρούχα βρουν απ' το Bershka, αδιαφορώντας για το αν αυτά τα ρούχα κολακεύουν το σώμα τους. Επιπλέον, κάποιες κοπέλες δε φοράνε καν ρούχα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η κοπέλα στην οποία αναφέρθηκα παραπάνω. Εκτός αυτού, βάφονται τόσο έντονα που φαίνεται άσχημο πάνω στο εφηβικό προσωπάκι τους.
Και κάθομαι και συγκρίνω την κατάσταση πριν δύο χρόνια και την κατάσταση τώρα. Εντάξει, στην πρώτη περίπτωση ήμουν μέσα στα πράγματα, ενώ στη δεύτερη όχι, που σημαίνει πως τα βλέπω πλέον διαφορετικά. Όμως μπορώ να αντιληφθώ τη διαφορά, που δυστυχώς είναι αισθητή. Ναι, τα κορίτσια είχαν έκτοτε αυτή την τάση του "είναι Σάββατο, θα βάλω τα καλά μου και θα βγω". Όχι όμως σε τέτοιο βαθμό. Οι κοπέλες δεν ήταν τόσο προκλητικά ντυμένες και το έντονο βάψιμο δεν ήταν τόσο σύνηθες. Εννοείται πως και πριν δύο χρόνια φορούσαμε ρούχα που φορούσαν όλες και όχι ρούχα που μας κολάκευαν απαραιτήτως. Το βλέπω τώρα που έχω αλλάξει ζωή, ούσα φοιτήτρια, και έχω αποκτήσει πλέον το δικό μου, αντιπροσωπευτικό στυλ στο ντύσιμο το οποίο ακόμα δουλεύω. Το θέμα είναι πως παρατηρείται διαφορά μέσα σε δύο χρόνια. Μετά από δέκα χρόνια πώς θα είναι η κατάσταση; Και φυσικά τι μερίδιο ευθύνης έχουν οι γονείς όταν βλέπουν την κόρη τους να βγαίνει έξω.. γυμνή και βαμμένη σαν μικρομέγαλο; Μήπως πρέπει να μπουν κάποια όρια; Διότι, εντάξει, εφηβεία είναι, αλλά να μην τα ρίχνουμε και όλα στην εφηβεία. Μήπως να αρχίσουμε να προβληματιζόμαστε όλοι για την κατάσταση που επικρατεί; Γιατί, σε τι κόσμο θα φέρει η γενιά μου και άλλες γενιές τα παιδιά τους;
Giwta Ar.. :**