«Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά».
Οδυσσέας Ελύτης

Κυριακή 14 Ιουνίου 2015

Athens Pride 2015: Πάρε Θέση.


Με υπερηφάνεια ξεκινώ να γράφω αυτό το άρθρο αφού μόλις εχτές, το Σάββατο 13 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκε το 11ο Athens Pride.
Σε μία εποχή που οι ομοφοβικές αντιλήψεις αντί να μειώνονται, ενισχύονται και καταλήγουν να παγιώνονται, το καλύτερο που θα μπορούσε να συμβεί είναι παρελάσεις τέτοιου είδους.
 Αρχικά, αξίζει να σημειωθεί πως ο τίτλος "πάρε θέση" είναι απόλυτα εύστοχος, αφού οφείλουμε όλοι να πάρουμε θέση στις διακρίσεις που γίνονται γενικότερα και στις διακρίσεις σχετικά με τους ομοφυλόφιλους ειδικότερα.
Το Athens Pride μπορεί να οριστεί και ως μία επίδειξη ποικιλομορφίας και αποδοχής. Κυριαρχούν τα χρώματα του ουράνιου τόξου και έτσι μεγάλο πλήθος ανθρώπων κατευθύνεται προς το κέντρο της πρωτεύουσας με δυναμική και διεκδικητική διάθεση. To Athens Pride μεταμορφώνει την Αθήνα και αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά που λαμβάνει χώρα μία τέτοιου είδους παρέλαση.

Ομοφοβία είναι η αποστροφή ή οι διακρίσεις με αφετηρία τον σεξουαλικό προσανατολισμό (πηγή).
Γιατί όμως η ομοφοβία είναι τόσο έντονη στη χώρα μας;
Το θέμα των ομοφυλοφίλων είναι δυστυχώς ταμπού στη χώρα μας. Πολλοί  θεωρούν αυτή τους την προτίμηση ως ανωμαλία της φύσης. Άλλοι πάλι τους "καταδικάζουν" σαν βαρυποινίτες. Λίγοι είναι αυτοί που τους βλέπουν έτσι ακριβώς όπως είναι: σαν απλούς ανθρώπους με συναισθήματα και πάθη.
Η ομοφοβία ξεκινά προφανώς μέσα από την οικογένεια που καλλιεργεί τέτοιου είδους αντιλήψεις. Όταν το παιδί από μικρό μαθαίνει να σέβεται κάθε άνθρωπο με τη διαφορετικότητα που μπορεί να έχει ο καθένας, τότε μεγαλώνει με έναν υγιή τρόπο και παίρνει ισχυρά εφόδια για τη μετέπειτα ζωή του. Αυτό όμως που παίρνουν τα περισσότερα παιδιά μέσα από το σπίτι τους είναι ο φόβος γι' αυτό το διαφορετικό. Η απέχθεια, αν δεν παρεξηγηθεί αυτή η έννοια, προς τους ομοφυλόφιλους. Δεν θα ξεχάσω μία συγκεκριμένη σκηνή από τη νέα σειρά του Γιώργου Καπουτζίδη, "Εθνική Ελλάδος". Ένας σημείο που ο Θόδωρας, ο σύζυγος της Φρόσως, λέει στο γιο του "κάνε ό,τι θέλεις.. μόνο αδερφή μη γίνεις!". Πόσο ωμά αντικατοπτρίζεται μέσα απ' αυτή την πρόταση η πραγματικότητα που βιώνουμε;
Έχουμε συνηθίσει σε ένα συγκεκριμένο πρότυπο με τον άντρα και την γυναίκα που δε δεχόμαστε να δούμε άντρα με άντρα και γυναίκα με γυναίκα. Φυσικά και είναι δύσκολο για έναν γονιό να μαθαίνει πως το παιδί του είναι ομοφυλόφιλο. Δεν αποτελεί όμως αυτό το γεγονός αιτία για να διαλυθούν οι σχέσεις μέσα στην οικογένεια.
Και έπειτα πηγαίνουμε στο ρόλο του σχολείου. Αλήθεια είναι πως όσο περνούν τα χρόνια, τόσο το εκπαιδευτικό σύστημα προσπαθεί να εκσυγχρονιστεί τόσο στα υλικά μέσα όσο και στις αντιλήψεις που καλλιεργεί στους μαθητές. Όσο όμως κι αν εκσυγχρονιστεί το σχολείο, ακόμα κι αν φτάσει στο σημείο να στηλιτεύει απόλυτα τις ομοφοβικές αντιλήψεις, το παιδί στο τέλος γυρνάει στο σπίτι του. Αν το σκηνικό στην οικογένεια είναι παρόμοιο με το σκηνικό που περιέγραψα παραπάνω, τότε δύσκολα το παιδί θα καταφέρει να ξεφύγει και να αποδεχτεί τη διαφορετικότητα.

Μεγάλο ζήτημα είναι επίσης το αν θα πρέπει να ισχύει το σύμφωνο συμβίωσης για τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια. Όλα τα ζευγάρια, ομοφυλόφιλα ή μη, έχουν δικαίωμα να ζουν μαζί και να μοιράζονται ακόμη και την περιουσία τους. Και τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια έχουν δικαίωμα να υιοθετούν παιδιά και να τα μεγαλώνουν. Γιατί πρέπει να κατανοήσουμε πόσο λανθασμένη είναι η αντίληψη ότι τα παιδιά που μεγαλώνουν με ομοφυλόφιλους γονείς, μεγαλώνουν με λάθος πρότυπα και σε κακό περιβάλλον. Αλήθεια, πόσα παιδιά με straight γονείς έχουν μεγαλώσει με πολύ άσχημο τρόπο; Πόσα παιδιά που μεγάλωσαν μέσα σε μία "φυσιολογική" οικογένεια δεν έχουν πολλά προβλήματα στη ζωή τους εξαιτίας των ίδιων των γονιών τους;

Ας αναθεωρήσουμε λοιπόν τι είναι φυσιολογικό και τι μη φυσιολογικό. Ας δώσουμε προσοχή στο τι αντιλήψεις "κληροδοτούμε" στους απογόνους μας. Και ας πάρουμε θέση επιτέλους στις διακρίσεις που γίνονται επειδή κάποιοι άνθρωποι έχουν διαφορετικές σεξουαλικές προτιμήσεις από εμάς.

*πάρε θέση όσο είναι καιρός..

Giwta Ar.. :**

Δευτέρα 8 Ιουνίου 2015

Δεν έχουμε στον ήλιο μπύρα!*


Τι συμβαίνει με τους νέους στην εποχή μας; Τι κρύβεται πίσω από τα πρόσωπα των 20χρονων που είτε σπουδάζουν είτε έχουν ενταχθεί ενεργά στην... εργατιά;

Η οικονομική κρίση έχει δημιουργήσει πολλά προβλήματα τα οποία καλείται να αντιμετωπίσει κατά κύριο λόγο η νέα γενιά. Η νέα γενιά είναι αυτή που τώρα προσπαθεί να ανοίξει τα φτερά της, να ακολουθήσει τα όνειρά της και να τα πραγματοποιήσει. Δυστυχώς όμως τα πράγματα πολλές φορές δεν έρχονται όπως τα περιμένουμε.

Απτή πραγματικότητα είναι πλέον το να σπουδάζουν τα παιδιά κάτι που δεν τους αρέσει, δεν τους ταιριάζει, μόνο και μόνο επειδή δεν μπορούσαν να φύγουν μακριά απ' το σπίτι τους. Σε ακόμη χειρότερη θέση είναι τα παιδιά που δεν μπήκαν καν στη διαδικασία να δώσουν Πανελλήνιες για να αρχίσουν να δουλεύουν προκειμένου να ζήσουν τον εαυτό τους και να βοηθήσουν τους δικούς τους. Τι να πει κανείς για τα παιδιά που σπουδάζουν αυτό που θέλουν μακριά απ' το σπίτι τους και τα βγάζουν πέρα με τεράστια δυσκολία τόσο τα ίδια όσο και οι οικογένειες τους;

Στόχο αρχικά πρέπει να έχουμε το σήμερα. Να ζούμε το σήμερα, να προσπαθούμε να πραγματοποιήσουμε όλα αυτά που θέλουμε και να μην μεμψιμοιρούμε γι' αυτά που δεν έχουμε. Προφανώς όταν δεν αισθανόμαστε πλήρεις, μας βγαίνει μία παραπάνω γκρίνια, ένα παράπονο. Αλλά το θέμα είναι πόσο θα το αφήσουμε αυτό να επηρεάσει τη ζωή μας. Το νόημα είναι να μη χάσουμε το χαμόγελό μας.
Ναι, πίσω από τους φοιτητές που βγαίνουν, πίνουν, διασκεδάζουν, πίσω απ' αυτά τα όμορφα και δροσερά πρόσωπα, κρύβονται ένα σωρό όνειρα που σε άλλους πραγματοποιούνται ευκολότερα και σε άλλους δυσκολότερα.
Μπορεί να μην έχουν κάθε μέρα χρήματα για να βγουν. Μπορεί για να κάνουν μία παρασπονδία ένα βράδυ, να χρειαστεί να θυσιάσουν εξόδους δύο εβδομάδων. Όμως καλό είναι να ορίσουμε τι είναι διασκέδαση. Διότι διασκέδαση δεν είναι μόνο να πηγαίνεις ένα βράδυ σ' ένα κλαμπ και να ανοίγεις τρία μπουκάλια. Διασκέδαση είναι και μία μπύρα στο χέρι σε ένα παγκάκι στο κέντρο με καλή παρέα.

Να ζούμε λοιπόν τη στιγμή, το σήμερα και να μην καθόμαστε απλά περιμένοντας το αύριο. Να εφαρμόσουμε το γνωστό "μη ζεις την ίδια μέρα 365 ημέρες το χρόνο!" γιατί τότε μόνο χαμένοι θα βγούμε.
Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να απελπιζόμαστε. Ναι, η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη, πολύ πιο δύσκολη απ' οτι στο παρελθόν. Ναι, εμείς οι νέοι με δυσκολία σπουδάζουμε και με δυσκολία έπειτα βρίσκουμε δουλειά. Αξίζει όμως να προσπαθήσουμε, να ακολουθήσουμε τα όνειρά μας με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο και να σταματήσουμε επιτέλους να κοιτάμε μόνο το έδαφος. Γιατί κάθε πρωί ένα ήλιος ανατέλλει που σημαίνει πως μία καινούρια μέρα ξεκινάει. Αν χάσουμε το χαμόγελό μας και την όρεξη μας για ζωή, τότε το χάσαμε το παιχνίδι.


Καλό βράδυ..
Giwta Ar..:**